Op het eerste gezicht lijkt Mara de Wolff een doorsnee computernerd, weliswaar vrouwelijk, maar toch. Een beetje wereldvreemd, chronisch lege koelkast en een dito vriendenkring. Maar dit is slechts één kant van deze ‘ethische hacker’; ze heeft van het leven namelijk ook de nodige ballast meegekregen.

De klus om het netwerk van een groot mediabedrijf door te lichten op veiligheidsrisico’s is wel groter dan ze gewend is, maar verder niet wereldschokkend. Totdat ze op een onregelmatigheid stuit die ze niet kan verklaren. Mara neemt contact op met haar opdrachtgever, maar die blijkt onbereikbaar.

Vanaf dat moment volgen de vreemde gebeurtenissen elkaar op, een inbraak, een poging tot inbraak, een geheimzinnig persoon aan de overkant van haar huis en ten slotte een gewapende insluiper. Dit laatste lijdt tot een gewelddadige confrontatie met noodlottige afloop.

Dan wordt Mara ingehaald door haar eigen verleden en raakt ze noodgedwongen betrokken in een situatie g die grote gevolgen kan hebben voor haar eigen veiligheid, maar ook die van een groot gedeelte van Nederland.

Deze Jansma wijkt wat af van de andere. Zo is er de achtergrond van Mara die  lichtelijk geforceerd overkomt en wel erg versluierd door het verhaal wordt geweven. En hoe leuk het ook is om een vrouwelijke nerd als hoofdpersoon te kiezen, al die handelingen aan de computer halen behoorlijk de vaart uit het verhaal.

Mooi zijn wel de sterke tegenstandster van Mara, waarin het cliché van de vrouwelijke geweldloosheid overtuigend doorbroken wordt, het niet zoetsappige einde en natuurlijk buurman Egbert, de puur Amsterdamse held op sokken!

Uitg. De Crime Compagnie