Thrillerrecensies

Koudvuur – Cilla en Rolf Börjlind ****

16 januari 2019 Door Els Roes Reageer

Koudvuur is het vijfde deel van de razend populaire reeks met Tom Stilton en zijn vrienden in de hoofdrol. Het succesvolle schrijvers- en scenaristenduo Cilla en Rolf Börjlind geeft zijn fantasie weer alle ruimte in deze geslaagde thriller die deels in Stockholm, deels in Thailand speelt.

Beginnende lezers van de boeken van de Börjlinds raad ik overigens aan om gewoon met het eerste deel te beginnen. De levenslijnen van de verschillende personages vormen namelijk zo’n dikke rode draad door alle titels heen dat de boeken moeilijk zelfstandig te lezen zijn.

Als een bom einde maakt aan het leven van het gezin van een officier van justitie staan commissaris Mette Olsäter en haar mensen meteen op scherp. Is de dodelijke explosie het werk van terroristen of was het een gerichte aanslag door criminelen tegen Malin Brovall, de officier van justitie? Als openbaar aanklager had ze heel wat vijanden in de onderwereld.

Het duurt niet lang of ze zijn een jonge kunstenaar op het spoor die Brovall vlak voor de explosie een dreigbericht had gestuurd. De man blijkt psychische problemen te hebben en wordt in een psychiatrische inrichting geplaatst. Rechercheur Olivia Rönning heeft haar twijfels over zijn schuld en begint voorzichtig een eigen onderzoek.

Terwijl dit alles zich afspeelt in een ijskoud, met sneeuw bedekt Stockholm bevindt Tom Stilton zich in Thailand. Hij heeft zich daar teruggetrokken in het yogacentrum van zijn halfzus om te herstellen van de gebeurtenissen in ‘Wiegelied’. Het verzoek van een kennis om een man op te sporen in Thailand maakt een einde aan zijn depressieve lethargie en brengt hem naar de donkerste kanten van de Thaise onderwereld.

Tom Stilton, Mette en haar man Mårten, Olivia en de geheimzinnige Abbas; ze spelen allemaal een belangrijke rol in iedere thriller die de Börjlinds schreven. Het persoonlijke leven van al deze fictieve mensen is minstens zo belangrijk als de misdaden die op hun pad komen. Dat geeft de schrijvers de mogelijkheid allerlei actuele zaken in hun werk te betrekken. In ‘Koudvuur’ spelen kwesties als ‘Me Too’, kindermisbruik en de Rohingya-vluchtelingen een zijdelingse, maar niet onbelangrijke rol. Typerend voor het werk van de Börjlinds is het toeval als belangrijke factor. Eigenlijk taboe in dit genre, maar het Zweedse duo treedt deze ongeschreven regel met voeten. Dat geeft een geheel eigen dynamiek in het verhaal; wie zich daar aan kan overgeven heeft een heerlijke thriller in handen.

Lars Kepler – Lazarus ****

28 november 2018 Door Els Roes Reageer

Wie de nieuwste Lars Kepler echt goed wil kunnen volgen, doet er verstandig aan om eerst ‘Slaap’ te lezen dat in 2013 verscheen. In dit weergaloze boek onthulde Lars Kepler waarom Joona Linna zijn gezin voor altijd uit zijn leven had geband. Mijn recensie hiervan voor de Thrillergids van Vrij Nederland heb ik voor de volledigheid ook op Thrillers & Zo gezet.

Na de desastreuze gebeurtenissen in ‘Slaap’ bouwde Linna in volgende delen stukje bij beetje zijn leven weer op. Hij durft zelfs weer een beetje in de liefde te geloven.
Een gruwelijke vondst in een flat in Noorwegen maakt aan dit alles een einde. In een diepvrieskist vol stoffelijke resten wordt de schedel van Joona Linna’s vrouw gevonden, verwijderd uit haar graf. De omstandigheden van de vondst zijn zo wreed en bizar dat Linna maar aan één naam kan denken: Jurek Walter, zijn tegenstander in ‘Slaap’. Hij weet echter dat dat onmogelijk is, want Jurek Walter is immers dood.

Of toch niet?

De titel van deze nieuwste Kepler doet namelijk het ergste vermoeden; Lazarus is immers de bijbelse figuur die door Jezus uit de dood werd opgewekt. Is het mogelijk dat Jurek Walter de laatste confrontatie in ‘Slaap’ heeft overleefd?

Wie het ook is; de moordenaar die verantwoordelijk is voor de vele doden in ‘Lazarus’ doet niets voor Jurek Walter onder.

Het is al snel duidelijk dat de moordenaar zijn pijlen richt op Joona Linna en zijn dierbaren. Een wetenschap die voor de lezer al snel tot een bijna ondragelijke spanning leidt. Want schrijvers Alexander en Alexandra Ahndorin kunnen er nog zó lief en aardig uitzien, als ze in de huid van Lars Kepler kruipen ontzien ze niets en niemand. En dat doet het echtpaar zonder aanziens des persoons. Dus wees gewaarschuwd: er vloeit heel wat bloed in ‘Lazarus’.

Al dat geweld gaat helaas wel wat ten koste van de ontwikkeling van de verschillende personages en de subtiliteit van de plot. Dat neemt niet weg dat deze nieuwe Kepler nog steeds de moeite van het lezen meer dan waard is. Joona Linna’s vernuft, vechtlust en overlevingsdrang en ook die van zijn collega Saga Bauer maken deze thriller tot een van de betere titels van Kepler.

Lars Kepler – Slaap *****

28 november 2018 Door Els Roes Reageer

In 2013 was ik bijzonder onder de indruk van de thriller ‘Slaap’ door Lars Kepler. Daarom gaf ik het boek de uitzonderlijk hoge score van vijf sterren in de Detective & Thrillergids van Vrij Nederland. Joona Linna, Keplers vaste personage, gaat hierin de confrontatie aan met zijn aardsvijand Jurek Walter. Het onlangs verschenen ‘Lazarus’ van Lars Kepler is een vervolg op ‘Slaap’. Daarom hieronder mijn recensie in het beknopte formaat van de gids.

In deze vierde Lars Kepler wordt het grote mysterie rond politie-inspecteur Joona Linna onthuld. Eindelijk weten we waarom hij vrouw en dochter voor altijd uit zijn leven heeft verbannen. De reden heeft een naam: Jurek Walter, een van de angstaanjagendste seriemoordenaars die ooit aan het papier werd toevertrouwd.

Walter werd dertien jaar geleden in totale isolatie opgesloten door toedoen van Linna. Als een van Walters dood gewaande slachtoffers opduikt verandert alles; er blijkt nóg iemand in leven te zijn. De tijd dringt en Joona Linna besluit een undercover agent in te schakelen.
Lars Kepler legt in Slaap vanaf het begin een forse spanningsknoop in je maag die tot en met de laatste bladzijde blijft zitten.

Dit Zweedse duo legt de lat van zijn werk steeds hoger en dat is de merken aan de kwaliteit. Slaap is met stip het beste boek van Kepler. Alles klopt: vanaf de gecompliceerde plot, de diepgang van de personages tot en met het intrigerende einde.

Belinda Bauer – Blinde drift *****

11 augustus 2018 Door Els Roes Reageer

Onlangs verscheen ‘Blinde drift’ van Belinda Bauer dat samen met achttien andere titels een plekje kreeg op de longlist van The Man Booker Prize. In de gestaag groeiende reeks recensies op deze site staat een relatief groot aantal titels van deze Britse schrijfster.

Vanaf haar thrillerdebuut ‘Rusteloos land’, ben ik fan van haar. Ook in eigen kring bleef Bauer niet onopgemerkt want voor ‘Rusteloos land’ ontving ze de Gold Dagger Award. In dit beklemmende en superspannende boek zien we de wereld door de ogen van de jonge Steven. Elke dag gaat hij in de uitgestrekte vlakte van Exmoor National Park op zoek naar het lichaam van zijn oom die op efjarige leeftijd spoorloos verdween.

Alles heeft ervoor over om zijn oma rust te geven in haar hoofd. Zozeer zelfs dat hij een brief schrijft naar de man die eerder is veroordeeld voor de dood en verdwijningen van een groot aantal kleine jongetjes. De pedofiele seriemoordenaar ziet de brieven als een onderbreking van de sleur van het gevangenisleven, totdat hij ontdekt dat de briefschrijver een jongetje is. Hij zet alles op alles om te ontsnappen met een angstaanjagend kat-en-muisspel tot gevolg.
In een interview met The Guardian van vandaag geeft Bauer ronduit toe dat ze zich totaal niet bewust was van het feit dat ze een thriller had geschreven. Dat besef kwam pas toen haar uitgever Bauers contract voor een tweede boek meteen weer onder haar neus vandaan trok toen de kersverse schrijfster een een verhaal in een totaal ander genre voorstelde. ‘Opgesloten’ en ‘Verdiende loon’ spelen in dezelfde leefgemeenschap in Exmoor. Voor deze drie boeken ontving ze de CWA Dagger in the Library.

Daarna besloot ze een eigen draai aan het genre te geven en schreef ‘Wat dood is’, een briljante thriller met een student medicijnen met het syndroom van Asperger in de hoofdrol. Deze thriller werd bekroond met de titel ‘Crime Novel of the Year’.

Met ‘Blinde drift’ op de longlist van de Man Booker Prize, zou je kunnen zeggen dat de cirkel weer rond is. Het komt maar heel zelden voor dat een thriller in aanmerking komt voor deze prestigieuze literaire prijs. De jury noemde het boek “een scherpzinnige, stijlvolle en intelligente roman over hoe we trauma’s overleven”.

In het interview vertelt Bauer dat ‘Blinde drift’ is geïnspireerd op een werkelijk gebeurde moord die helaas nooit werd opgelost. In 1988 werd de zwangere Mary Wilks vermoord aangetroffen langs de snelweg. Ze had autopech gekregen en was naar een praatpaal gaan lopen. De elfjarige zus van het slachtoffer was langs de snelweg aangetroffen met haar kleine neefje op de arm.

“Ze hebben kilometers langs de snelweg gelopen en niemand stopte voor dat jonge meisje met een kindje op de arm. Dat beeld heeft jaren door mijn hoofd gespookt en ik heb het gebruikt als startpunt van dit boek.”, aldus Bauer in The Guardian.

Indringend is het beeld van de drie kinderen in de snikhete auto in ‘Blinde drift’ zeker. Hun vergeefse worsteling om te gehoorzamen aan het bevel om te blijven zitten in de auto grijpt je meteen naar de strot. Ze sjokken langs de snelweg zonder dat er iemand ingrijpt. Jack, de oudste, doet zijn best om de baas te zijn zoals zijn moeder hem op het hart had gedrukt.
Drie jaar later doet Jack nog steeds zijn best om de baas te zijn thuis en spant hij zich tot het uiterste in om ervoor te zorgen dat hij en zijn twee zussen bij elkaar kunnen blijven en niet uit huis geplaatst zullen worden. Dat hij zich daarbij niet altijd aan de wet kan houden, is logisch.

Als hij tijdens het inbreken bij toeval achter de identiteit van zijn moeders moordenaar komt spant hij zich tot het uiterste in om de dader achter slot en grendel te krijgen, zonder dat hij zelf gepakt wordt voor zijn criminele activiteiten.

Jack is vertederend, stoer, dapper en rete slim, een echte overlever. Buitenshuis houden hij en zijn zusjes de schijn op van een normaal leven, maar binnen de muren van hun ouderlijk huis is het verdriet groot en onuitgesproken. Elk kind gaat daar op zijn eigen manier mee om.
Jacks queeste om de moordenaar van zijn moeder gestraft te krijgen is buitengewoon knap geschreven met complexe thrillerelementen, een vleugje humor en heerlijke portretten van gewone Britten die gewoon hun best doen.

De shortlist van The Man Bookerprize wordt op 20 september bekend gemaakt, de winnaar op 16 oktober.

Het IJsland van Indriđason – Alexander Schwarz ****

4 augustus 2018 Door Els Roes Reageer

In 2010 werkte ik als freelance thrillerrecensent voor De Telegraaf. In dat jaar stond De Maand van het Spannende Boek in het teken van de Scandinavische thriller en werd ik uitgenodigd om samen met een aantal collega’s naar Reykjavik te reizen om daar Arnaldur Indriđason te interviewen.

Met Alexander Schwarz, zijn toenmalige uitgever, bezochten we de belangrijkste IJslandse hoogtepunten in de omgeving van Reykjavik, aten we in het favoriete Indiase restaurant van Indriđason en staarden we naar de gloeiende lava van de vulkaan Eyjafjallajökull.

De reis zorgde niet alleen voor bijzondere herinneringen, maar ook voor een nieuwe blik op het werk van Arnaldur Indriđason.

De door Alexander Schwarz geschreven gids ‘Het IJsland van Indriđason’ geeft ook zo’n andere kijk op het werk van de IJslandse meester. Zoals Schwarz in het voorwoord beschrijft is het oeuvre van Indriđason verweven met de geschiedenis en cultuur van IJsland. Verwijzingen daarnaar zijn zonneklaar voor de landgenoten van de schrijver, maar ontgaan alle niet IJslandse lezers.

Na een aantal jaren op IJsland gewoond te hebben herlas Schwarz de serie met dit nieuwe uitgangspunt in zijn achterhoofd en ging op ontdekkingstocht met fototoestel en schrijfblok. Zo legde hij de IJslandse laag in het werk van Indriđason bloot voor oningewijden als wij. Hij neemt ons mee naar Reykjavik en andere belangrijke plekken en geeft een helder overzicht van de IJslandse geschiedenis.

Bijzonder zijn ook de inkijkjes in de typisch IJslandse tradities en gewoontes en andere bijzondere aspecten van dit prachtige land.
Alleen al de betekenis van zijn naam geeft inzicht in de geest van Erlendur; letterlijk vertaald betekent dit namelijk ‘buitenstaander’ of buitenlander’. Waarmee de toon is gezet voor de vaak eenzame politieman.

Voor een eerste kennismaking dient dit uitgebreid geïllustreerde boek niet, daarvoor is de informatie vaak te specifiek. Deze uitgebreide gids is echter wel een must voor de fans van Erlendur en nodigt uit tot het herlezen van de hele serie. Een heerlijk vooruitzicht!

Fred Vargas – Een dodelijk venijn ****

21 juli 2018 Door Els Roes Reageer

Commissaris Adamsberg van de Misdaadbrigade wordt in ‘Een dodelijk venijn’ teruggeroepen naar Parijs omdat zijn mensen zijn vastgelopen in een moordzaak. Met moeite rukt Adamsberg zich los van het rustgevende IJsland waar hij zijn verlof doorbracht en stort zich weer in het drukke dagelijkse bestaan.
De moordzaak heeft Adamsberg snel opgelost en zijn onrustige geest dwaalt af naar een aantal opmerkelijke sterfgevallen in de omgeving van Nîmes. Drie bejaarde mannen zijn gebeten door een kleine spin en aan de gevolgen daarvan overleden. Opmerkelijk, want de beet van deze bruine kluizenaar kan wel schade aanrichten, maar heeft nog nooit levens geëist. Tegen de wil van zijn meerdere in begint de eigengereide commissaris een onderzoek. Hij ontdekt dat de dood van de mannen geen ongeluk was, maar moord. Het spoor gaat terug naar 1944 toen een groepje jongens in een Zuidfrans weeshuis een waar schrikbewind voerden. Dan eist het spinnengif een nieuw leven.
Fred Vargas is het pseudoniem van Frédérique Adouin-Rouzeau. De in 1947 geboren Française is van oorsprong archeologe en historica. Ze deed onderzoek naar de Zwarte Dood en de builenpest waar ze een toonaangevend boek over publiceerde. Eind jaren tachtig debuteerde ze met een politieroman. In 1996 verscheen haar eerste boek met Jean-Baptiste Adamsberg in de hoofdrol. Onder de titel ‘De man van de blauwe cirkels’ kwam dit in 2005 in Nederland uit. ‘Een dodelijk venijn’ is Vargas’ elfde boek over de Parijse commissaris.
Fred Vargas is nog geen echt grote naam in Nederland. Jammer, want haar boeken ademen een heel eigen sfeer. Niet alleen door de fraai geschilderde couleur locale en de plaatselijke geschiedenis, maar ook vanwege de fijnzinnige humor en de bijzondere personages.
Dat geldt zeker voor commissaris Adamsberg. Hij is intuïtief, soms een beetje vaag – of ‘nevelig’ zoals een van zijn collega’s het noemt – maar bovenal is hij gezegend met een helder verstand waardoor hij veelal buiten de gebaande paden denkt. Zo leidt de associatieve geest van de commissaris ons naar een onthulling die in andere boeken vergezocht zou zijn, maar hier de enige logische. En passant smoort hij op subtiele wijze een opstand binnen zijn team in de kiem en zorgt hij ervoor dat een vrouwelijke collega van een stalker wordt verlost.
Een bijzonder deel van een bijzondere reeks. Voor wie de boeken nog niet kent, valt er heel wat te ontdekken.

Julia Heaberlin – Vergeet me niet ***

6 juli 2018 Door Els Roes Reageer

Sinds haar grote zus Rachel verdween is Grace volledig geobsedeerd door dit raadsel. Als jong meisje stelde ze al aan de binnenkant van haar kast een prikbord met foto’s en knipsels samen waar een professionele speurder jaloers op zou worden. Helaas bracht ook dat haar niet dichter bij een oplossing.
Tot ze zich op een dag de foto herinnert die ze ooit vond onder de trap van haar ouderlijk huis: een wat ouderwetse beeltenis van een tweeling. Ze vindt het plaatje terug in een boek met verzameld werk van de beroemde fotograaf Carl Louis Feldman. Diezelfde Feldman heeft terecht gestaan voor de moord op een jonge vrouw, maar werd vrijgesproken. Grace weet zeker dat hij wel schuldig is en dat hij ook Rachel heeft ontvoerd, evenals een aantal andere vrouwen.
Na lang zoeken vindt ze Feldman in een tehuis voor demente bejaarden. Ze doet zich voor als zijn dochter en neemt hem mee op een reis door Texas. Door hem te confronteren met de verschillende plaatsen delict hoopt ze hem tot een bekentenis te krijgen.
Helaas loopt dat anders voor Grace. Feldman knapt aanzienlijk op na het vertrek uit het tehuis en blijkt een sluwe metgezel. Hij weet haar meermaals listig om de tuin te leiden in een gevaarlijk kat-en-muisspel. Zal Grace er ooit achter de waarheid van Rachels verdwijning komen?
‘Vergeet mij niet’ is een bizarre roadtrip langs verschillende onopgeloste vermissingen en moorden door een donker en dreigend Texas. Julia Heaberlins personages passen perfect in deze vervreemdende omgeving. Vooral Feldman met zijn vileine geest en onzichtbare vrienden op de achterbank overtuigt. Is de man die af en toe wegzakt in de grauwe vergetelheid van de dementie werkelijk een nietsontziende seriemoordenaar? Uiteindelijk ziet Grace de onverbloemde waarheid in een andere foto in een ontknoping die helaas te weinig recht doet aan de door Heaberlin zo perfect opgebouwde spanning.

Arnaldur Indriđason – Valkuil *****

28 juni 2018 Door Els Roes Reageer

De Tweede Wereldoorlog: IJsland is officieel neutraal, maar wordt toch bezet door Britse en Amerikaanse soldaten. Ze houden zich afzijdig van binnenlandse zaken, maar willen door hun aanwezigheid voorkomen dat de Duitsers het strategisch zo belangrijke land binnenvallen.
De IJslanders proberen zo goed en kwaad als het kan hun gewone leven voort te zetten. Toch is het moeilijk te voorkomen dat er tussen hen en de geallieerden nauwe contacten ontstaan. Niet alleen hebben de IJslandse vrouwen erg veel belangstelling voor de Amerikaanse soldaten, ook spelen zich veel illegale praktijken af in de troebele subcultuur die rondom de militaire bases ontstaat.
Speciaal voor dit soort zaken is een lid van de militaire politie aangesteld. De Canadees Thorson is van IJslandse afkomst, hij werkt nauw samen met Flóvent, een politieman uit Reykjavik.
In Valkuil voert Arnaldur Indriđason, na Erfschuld en Blauwzuur, dit tweetal opnieuw ten tonele. Dit keer is de vondst van een lichaam op het strand bij Reykjavik voor hen het begin van een buitengewoon gecompliceerde zaak.
De dode man lijkt op het eerste gezicht ‘gewoon’ verdronken te zijn, een ijverige student brengt echter aan het licht dat iemand er moedwillig voor heeft gezorgd dat het slachtoffer een gruwelijke dood stierf. Welk motief dreef de dader tot deze wrede moord?
Ondertussen hebben Thorson en Flóvent ook nog hun handen vol aan een steekpartij met dodelijke afloop en de vermissing van een jonge vrouw.
Na zijn afscheid van Erlendur als vast personage leek het of de IJslandse meester moeite had zijn draai te vinden met zijn nieuwe hoofdrolspelers en het decor van de Tweede Wereldoorlog. Blauwzuur en Erfschuld waren weliswaar uitstekende thrillers, maar er ontbrak nog iets. Het leek of de historicus in Indriđason nog de boventoon voerde.
In Valkuil valt alles op zijn plaats. De historicus en de schrijver hebben elkaar helemaal gevonden in dit boek. Als een fijnschilder zet Indriđason de sfeer van Reykjavik in oorlogstijd neer. De personages komen onder zijn hand overtuigend tot leven. Dat geldt zeker voor Thorson en Flóvent aan wie ik me steeds meer ga hechten. Bij de plot heeft Indriđason zijn brille echt hervonden. Deze is intelligent en gelaagd en vanuit een diepgaand inzicht in de krochten van de menselijke geest. Bovendien is ook de spanning weer helemaal terug in Valkuil!

Kati Hiekkapelto – De kolibrie ****

14 januari 2016 Door Els Roes Reageer

De kolibrie-Kat Hiekkapelto — Uitgeverij Bruna

Ook in Finland is de thriller aan een onstuitbare opmars bezig. Niet alleen worden er veel spannende boeken in het Fins vertaald, maar zijn er verder steeds meer Finse auteurs die zich aan dit genre wagen. Zoals Kati Hiekkapelto van wie deze week De kolibrie verscheen, ze wordt in eigen land als buitengewoon veelbelovend gezien.

Hoofdpersoon is rechercheur Anna Fekete die op haar eerste werkdag haar vuurdoop beleeft als een jonge vrouw op gruwelijke wijze wordt vermoord. Het slachtoffer is tijdens het joggen doodgeschoten met een jachtgeweer. Aan de vreemde ketting in haar zak wordt nauwelijks aandacht geschonken. Dat verandert als niet veel later een tweede lichaam op een trimparcours wordt gevonden. In het trainingspak van de man bevindt zich dezelfde hanger. De politie vreest nu voor een seriemoordenaar en zet zoveel mogelijk mensen in. Helaas weten ze een derde moord niet te voorkomen.

Met De kolibrie heeft Hiekkapelto een stevige basis gelegd voor een veelbelovende serie met rechercheur Anna Fekete als belangrijkste troef. De schrijfster heeft dit personage heel slim vorm gegeven. Jong, knap, intelligent, maar ook vol innerlijke tegenstrijdigheden. Ze is als kind tijdens de oorlog in Joegoslavië naar Finland gevlucht. Toch is ze niet te duiden als Servische vluchteling, want ze behoorde tot een Hongaarse minderheid.

Anna’s complexiteit zet de toon in De kolibrie . Geen getormenteerde zielennood aan de oever van een van de duizend meren, maar alledaagse realiteit zoals racisme, verslaving en seksisme. Dat klinkt zwartgalliger dan De kolibrie is. De strekking van het boek is gelukkig optimistisch en het taalgebruik van Hiekkapelto is mooi, bij vlagen zelfs poëtisch.

Dat de collega’s van Anna het stereotype nauwelijks ontstijgen en de ontknoping van de plot geen schoonheidsprijs verdient, doet daar weinig aan af. Per slot van rekening moet er ook nog iets te groeien vallen.

Uitgeverij Bruna

David Lagercrantz – Wat ons niet zal doden****

9 september 2015 Door Els Roes Reageer

David Lagercrantz die in opdracht van de erven Larsson het vierde deel van de Millennium-reeks schreef, had twee weken voor de verschijning van Wat ons niet zal doden al zoveel interviews gedaan dat hij zich net zo belaagd door de pers voelde als Julia Roberts in Notting Hill.

Dit vertelde hij eind augustus aan de Britse krant The Guardian. Heel anders zal dat nu niet zijn, want de Zweed zit nog steeds tot over zijn oren in de promotieactiviteiten. Gisteren was hij in Nederland en werd geïnterviewd door Umberto Tan in RTL Late Night. Daar toonde hij zich buitengewoon opgelucht over de positieve ontvangst van Wat ons niet zal doden.

In hetzelfde interview aan The Guardian onthulde Lagercrantz dat hij aanvankelijk de denkfout maakte dat hij zozeer in de huid van Stieg Larrson wilde kruipen dat hij zelfs diens ritme aan ging houden door voornamelijk ’s nachts te werken. Maar daar kwam hij snel op terug en ging aan de slag op de tijden die hij prettig vond.

Dat schrijven ging overigens met de nodige veiligheidsmaatregelen gepaard. Lagercrantz werkte op een vrijstaande computer en alle communicatie over Millennium 4 vond plaats op de ouderwetse manier: op papier. Alles om te voorkomen dat een boek over een van de beste hackers ter wereld gehackt zou worden!

Het is alweer een tijd geleden dat Mikael Blomkvist, journalist bij het maatschappijkritische tijdschrift Millennium, contact heeft gehad met hacker Lisbet Salander. Hij heeft zelf echter genoeg zorgen aan zijn hoofd; het gaat niet goed met Millennium en hij is bang dat het blad te grabbel gegooid zal worden aan het grote geld. Als een bekende wetenschapper contact met hem opneemt omdat hij Blomkwist wat te vertellen heeft, ruikt deze een scoop die Millennium wel eens zou kunnen redden. Vlak voor Blomkwists ontmoeting met de geleerde wordt deze voor de ogen van diens zoon August vermoord.

Verschillende partijen hebben er belang bij dat het kind niets loslaat. In eerste instantie lijkt dat gevaar niet aanwezig, de jongen is zwaar autistisch en praat niet.

Het kind is echter een ‘savant’; een autist begiftigd met een uitzonderlijk talent. Hij kan fotografisch precieze tekeningen maken, waardoor de kans bestaat dat de moordenaar van zijn vader geïdentificeerd wordt. Vanaf het moment dat dat bekend wordt, is de jacht op August geopend. Voor de verantwoordelijk instanties is het onmogelijk om de jongen te beveiligen, dat blijkt wel als hij ternauwernood aan een aanslag ontsnapt. Gelukkig grijpt Lisbet Salander net op tijd in en neemt August op geheel eigen wijze onder haar hoede.

Het vierde Millennium deel komt moeizaam op gang; er worden veel personages geïntroduceerd en uitvoerige technische uiteenzettingen halen de vaart uit het verhaal. Maar met de moord op de wetenschapper begint het balletje te rollen en ontvouwt de plot zich in al zijn finesses. David Lagercrantz weet de verschillende verhaallijnen mooi met elkaar te verweven.

De grote kracht van Wat ons niet zal doden is echter de terugkeer van Lisbet Salander. Deze briljante vrouw met haar caleidoscopische persoonlijkheid heeft nog veel onontdekte facetten. Die rijkdom aan mogelijkheden wordt door Lagercrantz slim benut. De introductie van een nieuwe – op klassieke leest geschoeide – vijand roept verwachtingen op voor een vijfde deel.

Uitg. Signatuur