Onlangs verscheen ‘Blinde drift’ van Belinda Bauer dat samen met achttien andere titels een plekje kreeg op de longlist van The Man Booker Prize. In de gestaag groeiende reeks recensies op deze site staat een relatief groot aantal titels van deze Britse schrijfster.
Vanaf haar thrillerdebuut ‘Rusteloos land’, ben ik fan van haar. Ook in eigen kring bleef Bauer niet onopgemerkt want voor ‘Rusteloos land’ ontving ze de Gold Dagger Award. In dit beklemmende en superspannende boek zien we de wereld door de ogen van de jonge Steven. Elke dag gaat hij in de uitgestrekte vlakte van Exmoor National Park op zoek naar het lichaam van zijn oom die op efjarige leeftijd spoorloos verdween.
Alles heeft ervoor over om zijn oma rust te geven in haar hoofd. Zozeer zelfs dat hij een brief schrijft naar de man die eerder is veroordeeld voor de dood en verdwijningen van een groot aantal kleine jongetjes. De pedofiele seriemoordenaar ziet de brieven als een onderbreking van de sleur van het gevangenisleven, totdat hij ontdekt dat de briefschrijver een jongetje is. Hij zet alles op alles om te ontsnappen met een angstaanjagend kat-en-muisspel tot gevolg.
In een interview met The Guardian van vandaag geeft Bauer ronduit toe dat ze zich totaal niet bewust was van het feit dat ze een thriller had geschreven. Dat besef kwam pas toen haar uitgever Bauers contract voor een tweede boek meteen weer onder haar neus vandaan trok toen de kersverse schrijfster een een verhaal in een totaal ander genre voorstelde. ‘Opgesloten’ en ‘Verdiende loon’ spelen in dezelfde leefgemeenschap in Exmoor. Voor deze drie boeken ontving ze de CWA Dagger in the Library.
Daarna besloot ze een eigen draai aan het genre te geven en schreef ‘Wat dood is’, een briljante thriller met een student medicijnen met het syndroom van Asperger in de hoofdrol. Deze thriller werd bekroond met de titel ‘Crime Novel of the Year’.
Met ‘Blinde drift’ op de longlist van de Man Booker Prize, zou je kunnen zeggen dat de cirkel weer rond is. Het komt maar heel zelden voor dat een thriller in aanmerking komt voor deze prestigieuze literaire prijs. De jury noemde het boek “een scherpzinnige, stijlvolle en intelligente roman over hoe we trauma’s overleven”.
In het interview vertelt Bauer dat ‘Blinde drift’ is geïnspireerd op een werkelijk gebeurde moord die helaas nooit werd opgelost. In 1988 werd de zwangere Mary Wilks vermoord aangetroffen langs de snelweg. Ze had autopech gekregen en was naar een praatpaal gaan lopen. De elfjarige zus van het slachtoffer was langs de snelweg aangetroffen met haar kleine neefje op de arm.
“Ze hebben kilometers langs de snelweg gelopen en niemand stopte voor dat jonge meisje met een kindje op de arm. Dat beeld heeft jaren door mijn hoofd gespookt en ik heb het gebruikt als startpunt van dit boek.”, aldus Bauer in The Guardian.
Indringend is het beeld van de drie kinderen in de snikhete auto in ‘Blinde drift’ zeker. Hun vergeefse worsteling om te gehoorzamen aan het bevel om te blijven zitten in de auto grijpt je meteen naar de strot. Ze sjokken langs de snelweg zonder dat er iemand ingrijpt. Jack, de oudste, doet zijn best om de baas te zijn zoals zijn moeder hem op het hart had gedrukt.
Drie jaar later doet Jack nog steeds zijn best om de baas te zijn thuis en spant hij zich tot het uiterste in om ervoor te zorgen dat hij en zijn twee zussen bij elkaar kunnen blijven en niet uit huis geplaatst zullen worden. Dat hij zich daarbij niet altijd aan de wet kan houden, is logisch.
Als hij tijdens het inbreken bij toeval achter de identiteit van zijn moeders moordenaar komt spant hij zich tot het uiterste in om de dader achter slot en grendel te krijgen, zonder dat hij zelf gepakt wordt voor zijn criminele activiteiten.
Jack is vertederend, stoer, dapper en rete slim, een echte overlever. Buitenshuis houden hij en zijn zusjes de schijn op van een normaal leven, maar binnen de muren van hun ouderlijk huis is het verdriet groot en onuitgesproken. Elk kind gaat daar op zijn eigen manier mee om.
Jacks queeste om de moordenaar van zijn moeder gestraft te krijgen is buitengewoon knap geschreven met complexe thrillerelementen, een vleugje humor en heerlijke portretten van gewone Britten die gewoon hun best doen.
De shortlist van The Man Bookerprize wordt op 20 september bekend gemaakt, de winnaar op 16 oktober.
In 2010 werkte ik als freelance thrillerrecensent voor De Telegraaf. In dat jaar stond De Maand van het Spannende Boek in het teken van de Scandinavische thriller en werd ik uitgenodigd om samen met een aantal collega’s naar Reykjavik te reizen om daar Arnaldur Indriđason te interviewen.
Commissaris Adamsberg van de Misdaadbrigade wordt in ‘Een dodelijk venijn’ teruggeroepen naar Parijs omdat zijn mensen zijn vastgelopen in een moordzaak. Met moeite rukt Adamsberg zich los van het rustgevende IJsland waar hij zijn verlof doorbracht en stort zich weer in het drukke dagelijkse bestaan.
Sinds haar grote zus Rachel verdween is Grace volledig geobsedeerd door dit raadsel. Als jong meisje stelde ze al aan de binnenkant van haar kast een prikbord met foto’s en knipsels samen waar een professionele speurder jaloers op zou worden. Helaas bracht ook dat haar niet dichter bij een oplossing.
De Tweede Wereldoorlog: IJsland is officieel neutraal, maar wordt toch bezet door Britse en Amerikaanse soldaten. Ze houden zich afzijdig van binnenlandse zaken, maar willen door hun aanwezigheid voorkomen dat de Duitsers het strategisch zo belangrijke land binnenvallen.
Zes jaar later heeft McDermid Karin Pirie opnieuw van stal gehaald. In De vrouw die niet opgaf worden onbekende stoffelijke resten gevonden, hoog verborgen in een gebouw dat op de nominatie stond om gesloopt te worden. Vanwege de slechte staat van het lichaam is identificatie van het slachtoffer een moeizaam proces. De lezer tast minder in het duister; aan de hand van een andere verhaallijn tekent zich langzaam maar zeker af wie de onbekende overledene was. Uiteindelijk blijkt de moord zijn oorsprong te hebben in een alweer bijna vergeten strijd: de Balkanoorlog in Kroatië.
