De Britste Sharon Bolton behoort tot mijn favoriete thrillerauteurs. Haar reeks met de eigengereide politievrouw Lacey Flint in de hoofdrol speelt zich af in Londen, maar in een ander Londen dan dat van de toeristen. De onbekende, duistere en soms nauwelijks toegankelijke kant van de Britse hoofdstad voegt een onweerstaanbaar element toe aan deze lekker gecompliceerde serie.
In 2017 kreeg ik ‘Kleine zwarte leugens’ toegestuurd om te recenseren voor de Detective- en thrillergids van Vrij Nederland. Diep onder de indruk van deze op zichzelf staande thriller van Bolton, gaf ik het boek vijf sterren. Ben je benieuwd naar wat ik toen geschreven heb? Mijn recensie uit VN van toen heb ik inmiddels ook op Thrillers & Zo gezet.
Nu is er dan een nieuwe standalone van Sharon Bolton uitgekomen. ‘Op de vlucht’ begint in de ruige heuvels tussen Engeland en Schotland. Een ballonvaart in de vroege ochtend verandert van het ene moment op het andere in een ramp als de passagiers vanuit de lucht een moord zien gebeuren op de grond. Een paar seconden houdt Jessica Lane de blik vast van de moordenaar en het lijkt of de wereld even stilstaat. Dan grijpt de man zijn geweer en begint te schieten. Uiteindelijk is Jessica de enige die ontkomt aan de nietsontziende moordenaar.
Hij legt zich daar echter niet bij neer en gaat achter Jessica aan. Wat volgt is een meedogenloze jacht die het uiterste vraag van de jonge vrouw. Terugblikken vertellen tegelijkertijd het verhaal van Jessica en haar bijzondere zus. En Bolton zou Bolton niet zijn, als ‘Op de vlucht’ niet een bijzondere twist aan het einde had.
Wie ‘Op de vlucht’ een achtervolgingsthriller noemt, doet het boek tekort. De achtervolging zelf vormt een kader waarbinnen zich nog een aantal andere verhalen afspeelt. Elk met een eigen gelaagdheid en intrigerende personages, zoals de politieman Ajax Maldonado en de eigenzinnige non Hildegard. Uiteindelijk komen alle lijnen bij elkaar in een verbijsterende ontknoping. Een feest om te lezen!
A.W. Bruna Uitgevers, 431 blz.
Het leven op de Falklandeilanden is hard en meedogenloos. Eén inschattingsfout en de natuur slaat genadeloos toe. Dat is iets waar de eilanders mee hebben leren leven en in zekere zin vrede mee hebben.
