Thrillers & Zo

  • Recensies
  • Interviews
  • Thrillerauteurs
  • Els Roes
  • Contact

Michael Robotham wint Gold Dagger voor ‘Meisje zonder verleden’

9 november 2020 Door Els Roes Reageer

Dit jaar ging de Gold Dagger van de CWA naar de Australiër Michael Robotham. Hij kreeg deze belangrijke onderscheiding van de internationale Crime Writers Association voor Meisje zonder verleden. Robotham won in 2014 eerder een Gold Dagger met Leven of dood, een zelfstandig leesbare thriller. Hij kreeg echter vooral bekendheid met zijn uitstekende serie rondom de psycholoog Joe O’Loughlin waarvan in 2018 De andere vrouw verscheen, het negende en laatste deel.

Identiteit

Met  Meisje zonder verleden begon Robotham in 2019 een nieuwe reeks. Centraal staat de tiener Evie Cormac die in een gesloten jeugdinrichting zit. Niemand weet precies hoe oud ze is. Zes jaar eerder werd ze gevonden in een huis waar kort daarvoor een gruwelijke misdaad had plaatsgevonden. Het meisje weigerde echter iets over haar identiteit los te laten en ondanks vele onderzoeken blijft het een raadsel wie ze is. Ze krijgt een naam, een geschatte leeftijd en wordt geplaatst in een gesloten jeugdinrichting.

Maar nu beweert Evie dat ze achttien is en wil ze weg uit de instelling. De psycholoog Cyrus Haven krijgt de taak te beoordelen of ze in staat is zelfstandig te functioneren. Haven raakt in de ban van de fascinerende tiener met haar kaleidoscoopachtige persoonlijkheid die al zoveel heeft meegemaakt. Om te voorkomen dat Evie nog een jaar in de inrichting moet blijven besluit hij in een impuls haar pleegvader te worden en neemt haar in huis. Aan haar bewering dat ze kan zien of mensen liegen hecht hij weinig waarde.

Getuigen

Dat verandert als Haven in zijn hoedanigheid van forensisch psycholoog betrokken raakt bij het onderzoek naar de moord op een tienermeisje. Als Evie zich verveelt en in Havens werkkamer een dvd afspeelt krijgt ze beelden van verhoren te zien. De tiener weet feilloos aan te wijzen welke getuigen liegen, waarmee ze het onderzoek op een heel nieuw spoor zet.

Ondertussen blijft Haven ook op zoek naar het verleden van Evie, hij hoopt dat door het achterhalen van de waarheid het meisje zich veiliger zal voelen. Niets blijkt echter minder waar.

In Meisje zonder leugens, het tweede deel van de serie dat deze zomer verscheen, zet Cyrus Haven de zoektocht naar Evies achtergrond voort. Stukje bij beetje licht hij de sluier over de gruwelijke jeugd van de tiener op. Hij is zich er echter niet van bewust dat hij daarmee Evies vijanden juist op haar spoor zet.

Op verzoek van de politie bestudeert Haven de vermoedelijke zelfmoord van een onlangs gepensioneerde rechercheur. De man had zich na zijn vertrek bij de politie vastgebeten in het dossier van een eerder door hem zelf opgeloste zaak. Kennelijk geloofde de voormalige politieman dat er nog wat losse  draadjes opgelost moesten worden.

Naarmate Haven zich verder verdiept in dit dossier realiseert hij zich dat er veel raakvlakken zijn met zijn eigen onderzoek naar de geheimen van Evie. Voor het eerst realiseert de psycholoog zich dat hij zich in een gigantisch wespennest heeft gestoken.

Meesterschap

Stefan Ehrhard

Over beide boeken kan ik kort zijn: ze bewijzen wederom het meesterschap van Michael Robotham. Wat kan die man schrijven! Als geen ander weet hij in de huid van zijn personages te kruipen waardoor je hen onmiddellijk in je hart sluit. Dat de  getroebleerde zielen van Evie Cormac en Cyrus Haven elkaar vinden in een ontroerende vriendschap maakt Robotham volkomen geloofwaardig.

Het duo vormt een stevig fundament onder twee zeer verschillende thrillers. In Meisje zonder verleden zet Robotham de toon en brengt hij Evie en Haven tot leven. Dat de schrijver vader is van drie dochters is duidelijk te merken aan de manier waarop hij haar aan het woord laat. Het boek heeft het tempo en de sfeer van goede geplotte whodunnit tegen de achtergrond van Evies geheimzinnige verleden.

Meisje zonder leugens is veel donkerder van toon en draait vrijwel volledig om Evies verhaal. Het tempo ligt adembenemend hoog waardoor het bijna niet weg te leggen is. Het merendeel van Evies verleden wordt in dit boek blootgelegd en het is inderdaad zo verschrikkelijk als je als lezer al vermoedde. Robotham weet dit onverbloemd duidelijk te maken zonder in gruwelijke details te treden.

Hoewel er al veel over Evie bekend is geworden, is nog niet alles duidelijk. Hopelijk volgt Robotham met een derde deel waarin de sterke kanten van de eerste twee boeken zich verenigen. Ik kijk er naar uit.

Michael Robotham, Meisje zonder verleden € 20,99, Meisje zonder leugens € 20,99. Uitgeverij Cargo.

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: Evie Cormac, leugens, Michael Robotham, psycholoog, zelfmoord

Intrigerende trilogie van De Witte stad *****

13 juli 2020 Door Els Roes Reageer

De cirkel is rond

Met het verschijnen van De heren van de tijd is de trilogie van De Witte stad afgerond. De Spaanse Eva García Sáenz de Urturi kreeg de status van bestsellerauteur door deze intrigerende reeks thrillers. Het eerste deel De stilte van de witte stad heb ik al eerder besproken op deze site. In die recensie gaf ik aan dat ik me verheugde op de volgende twee delen: De riten van het water  en De heren van de tijd. Gelukkig ben ik niet teleurgesteld in mijn verwachtingen; beide boeken waren de moeite van het lezen meer dan waard.

In deze trilogie staat de stad Vitoria centraal, verleden en heden van deze Baskische hoofdstad in Noord-Spanje spelen een grote rol in alle drie de boeken. De geschiedenis van de oude stad blijkt telkens weer onlosmakelijk verbonden met families die al eeuwenlang in Vitoria wonen.

Ritueel

Ook de stamboom van inspecteur en profiler Unai López de Ayala is al generaties lang vergroeid met Vitoria. In De riten van het water maken we verder kennis met deze bevlogen en gevoelige politieman. Unai krijgt een grote schok te verduren als een jeugdvriendin volgens een duizenden jaren oud Keltisch ritueel wordt vermoord. De zwangere vrouw was aan haar voeten opgehangen en tot aan haar schouders ondergedompeld in een bronzen ketel vol water. Als uit onderzoek blijkt dat er al eerder een jonge vrouw op een dergelijke manier is vermoord en er ook nog een derde rituele moord is gepleegd weten Unai en zijn collega’s dat ze het op moeten nemen tegen een seriemoordenaar. Alle moorden leiden terug naar de zomer van 1992 toen Unai  met een aantal vrienden meewerkten aan een historisch project van de universiteit.

Seriemoordenaar

De riten van het water bevat meerdere verhaallijnen die naar de ontknoping leiden. Uit alles blijkt de liefde van de schrijfster voor Vitoria en de omgeving van deze stad die bijna letterlijk doordrenkt is met geschiedenis. Het boek dompelt je onder in het Keltische verleden van dit gebied zonder ook maar één moment het gevoel te hebben dat je een schriftelijke cursus geschiedenis volgt.

Het complexe leven van Unai en zijn collega’s is diep vervlochten met het onderzoek naar de seriemoordenaar. Dat geeft een bijzondere spanning aan het verhaal, want uit het eerste deel van de trilogie is wel duidelijk geworden dat Eva García Sáenz de Urturi haar personages niet spaart. Iedereen in deze boeken kan het slachtoffer worden van haar dodelijke pen. De ontknoping zet de lezer weer met beide voeten op de grond; weer eens blijkt dat slechtheid van alle tijden is en helaas niet voorbehouden aan het verleden.

Roman

In het derde deel van de trilogie neemt García Sáenz de Urturi je mee naar de middeleeuwse geschiedenis van Vitoria. Het verhaal begint met de  feestelijke presentatie van De heren van de tijd, een historische roman die zich afspeelt in het Vitoria van 1192. De bijeenkomst komt chaotisch ten einde als er een dode man wordt gevonden. Autopsie wijst uit dat hij is vergiftigd met een goedje dat al in de middeleeuwen werd gebruikt als lustopwekker. Als Unai een paar dagen later eindelijk tijd heeft om De heren van de tijd te lezen, realiseert hij zich dat de moord tijdens de boekpresentatie nagenoeg volledig overeenkomt met de gewelddadige dood van een van de romanpersonages. Meer overeenkomstige moorden volgen en het spoor leidt naar de laatste telg van een eeuwenoud geslacht. Unai heeft al zijn vaardigheden als profiler nodig om de waarheid achter de moorden te achterhalen.

Ontroerend

Het misdaadgedeelte is in De heren van de tijd het minst sterke van de trilogie, toch doet dit weinig afbreuk aan de aantrekkingskracht ervan. Wat dit derde deel zo onweerstaanbaar maakt is dat de historische roman waar alles om draait integraal deel uit maakt van deze thriller. Hoofdstukken verteld door Unai worden afgewisseld met delen van de roman. Een bijzondere vertelwijze die de aandacht van de lezer van het begin tot het ontroerende einde vasthoudt. Aan het slot van deze reeks is de cirkel rond; niet alleen in het heden, maar ook in het verleden. De trilogie van de Witte stad verdwijnt  in de boekenkast, maar over een paar jaar zal ik ‘m zeker herlezen.

Uitgeverij A.W. Bruna, beide boeken € 20,99 en 480 pagina’s

www.awbruna.nl

 

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: Baskenland, Ritueel, seriemoordenaar, Spanje, trilogie, Vitoria, Witte Stad

Tess Gerritsen: “Schaduw van de nacht is een moderne Gothic Novel”

14 november 2019 Door Els Roes Reageer

  18e eeuwse romans als inspiratiebron

Ava Collette wil even niets aan haar hoofd hebben. Ze wil weg: weg van de drukte in Boston, weg van de problemen in de familie en weg van haar uitgever die maar blijft zeuren om een nieuw boek. Aan de kust van Maine hoopt Ava de rust te vinden om haar kookboek met typisch Noord-Amerikaanse recepten af te maken. Voor een spotprijs huurt ze ‘Brodie’s Watch’, een oud huis op een spectaculaire klif waar ze veel tijd hoopt door te brengen in de authentieke keuken van het huis.

Aanvankelijk lijkt het alsof de villa haar tegenwerkt en voelt ze zich niet welkom. De indringende zeelucht die ze er af en toe ruikt, helpt ook niet echt. Uiteindelijk geeft ze zich met hart en ziel over aan het huis. Zou de geest van de negentiende-eeuwse zeekapitein Jeremiah Brodie die volgens de geruchten rondwaart in het huis er iets mee te maken hebben? En wat is er eigenlijk gebeurd met al die vrouwen die voor Ava in ‘Brodie’s Watch’ woonden?

‘Schaduw van de nacht’, de nieuwe standalone thriller van Tess Gerritsen, is heel anders van sfeer dan haar succesvolle serie met de nuchtere politievrouw Jane Rizzoli en patholoog anatoom dr. Maura Isles in de hoofdrol. ‘Schaduw van de nacht’ is mysterieus, bovennatuurlijk en een tikje romantisch. Er zijn uitgebreide beschrijvingen van de natuur en de geheimzinnige villa. Geen ingewikkelde plot, maar wel veel aandacht voor de innerlijke groei van de hoofdpersoon. En, zoals gebruikelijk bij Tess Gerritsen, je leest het in één ruk uit.

De schrijfster verblijft in een chic hotel binnen de Amsterdamse grachtengordel na een bijzonder druk bezoek aan België. Ze knikt als ik opmerk dat de proloog van ‘Schaduw van de nacht’ doet denken aan de eerste zin van Rebecca van Daphne du Maurier: ‘Vannacht heb ik weer van Manderly gedroomd’.

“Voor dit boek heb ik me laten inspireren door de Gothic Novel als genre, waar Du Maurier een navolgster van is. Ik houd van de vaste elementen van die 18e eeuwse romans: een sterke vrouw, een donker en geheimzinnig landhuis waar het vaak spookt en natuurlijk hoort er ook een intrigerende man bij.”

Inderdaad ontbreekt het bovennatuurlijke niet in deze eenling van Gerritsen. De sterke zeelucht die Ava op bepaalde momenten ruikt blijkt de voorbode van een verschijnsel dat zich niet laat verklaren. Gelooft Gerritsen dat er meer is tussen hemel en aarde?
Nu zie je dat de schrijfster van oorsprong arts is. Wetenschappelijke ratio speelt de hoofdrol bij haar stellige ontkenning: “Daar geloof ik totaal niet in.” Diplomatiek voegt ze toe: “Natuurlijk zijn er wel zaken die we niet kunnen verklaren. Toen ik voor dit boek onderzoek deed naar het werk van officiële spokenjagers heb ik video-opnamen gezien die ik niet meteen kon uit leggen, maar of dat nou geesten waren?”

Wat er wel met Ava aan de hand is onthult Gerritsen door middel van verstopte aanwijzingen: “het is heel moeilijk om zo’n clue onopvallend in het verhaal te verwerken. Het moet je ook niet recht in het gezicht staren. Het zijn echt de oplettende types die mijn tussen de regels verstopte hints oppikken.”

“Eerlijk gezegd erger ik me wel eens als lezers over mijn boeken beweren dat de ontknoping uit de lucht is komen vallen. Als ze wat beter hadden opgelet hadden ze zeker vijf of zes aanwijzingen kunnen vinden die ze naar de oplossing had kunnen leiden.”
“Voor mij is het bovennatuurlijke deel bijzaak in ‘Schaduw van de nacht’. Waar het werkelijk om gaat is Ava. Van het begin af aan is duidelijk dat ze een geheim met zich mee draagt. Ze worstelt met een gevoel van schuld en schaamte dat zo groot is dat ze er bijna aan onderdoor gaat. Ze lijdt er fysiek onder en ontwikkelt bovendien een drankprobleem.”

“De last die ze draagt kan ze met niemand delen, haar geheim is zo donker dat ze het niet kan bespreken. Feitelijk bewijst ze daarmee dat ze een fatsoenlijk mens is, alleen iemand met normen en waarden kan ten onder gaan aan zijn eigen schaamte. Het is jammer dat nog nooit is onderzocht hoeveel depressies, drugsverslavingen en zelfdodingen direct verband hielden met schuldbesef en schaamte. Uiteindelijk slaagt Ava er in zichzelf te vergeven en dat is het begin van haar genezing.”

The House of Books, 287 blz.

Bol.com

Categorie: Interviews Tags: bovennatuurlijk, geest, Gothic Novel, Maine, Rizzioli & Isles, Schaduw van de nacht, Tess Gerritsen

Sharon Bolton – Op de vlucht****

30 oktober 2019 Door Els Roes Reageer

De Britste Sharon Bolton behoort tot mijn favoriete thrillerauteurs. Haar reeks met de eigengereide politievrouw Lacey Flint in de hoofdrol speelt zich af in Londen, maar in een ander Londen dan dat van de toeristen. De onbekende, duistere en soms nauwelijks toegankelijke kant van de Britse hoofdstad voegt een onweerstaanbaar element toe aan deze lekker gecompliceerde serie.

In 2017 kreeg ik ‘Kleine zwarte leugens’ toegestuurd om te recenseren voor de Detective- en thrillergids van Vrij Nederland. Diep onder de indruk van deze op zichzelf staande thriller van Bolton, gaf ik het boek vijf sterren. Ben je benieuwd naar wat ik toen geschreven heb?  Mijn recensie uit VN van toen heb ik inmiddels ook op Thrillers & Zo gezet.


Nu is er dan een nieuwe standalone van Sharon Bolton uitgekomen. ‘Op de vlucht’ begint in de ruige heuvels tussen Engeland en Schotland. Een ballonvaart in de vroege ochtend verandert van het ene moment op het andere in een ramp als de passagiers vanuit de lucht een moord zien gebeuren op de grond. Een paar seconden houdt Jessica Lane de blik vast van de moordenaar en het lijkt of de wereld even stilstaat. Dan grijpt de man zijn geweer en begint te schieten. Uiteindelijk is Jessica de enige die ontkomt aan de nietsontziende moordenaar.

Hij legt zich daar echter niet bij neer en gaat achter Jessica aan. Wat volgt is een meedogenloze jacht die het uiterste vraag van de jonge vrouw. Terugblikken vertellen tegelijkertijd het verhaal van Jessica en haar bijzondere zus. En Bolton zou Bolton niet zijn, als ‘Op de vlucht’ niet een bijzondere twist aan het einde had.

Wie ‘Op de vlucht’ een achtervolgingsthriller noemt, doet het boek tekort. De achtervolging zelf vormt een kader waarbinnen zich nog een aantal andere verhalen afspeelt.  Elk met een eigen gelaagdheid en intrigerende personages, zoals de politieman Ajax Maldonado en de eigenzinnige non Hildegard. Uiteindelijk komen alle lijnen bij elkaar in een verbijsterende ontknoping. Een feest om te lezen!
A.W. Bruna Uitgevers, 431 blz.

Categorie: Recensies Tags: Achtervolging, Ballonvaart, Sharon Bolton, Standalone

Sharon Bolton – Kleine zwarte leugens*****

30 oktober 2019 Door Els Roes Reageer

Het leven op de Falklandeilanden is hard en meedogenloos. Eén inschattingsfout en de natuur slaat genadeloos toe. Dat is iets waar de eilanders mee hebben leren leven en in zekere zin vrede mee hebben.

Heel anders is het als domme nalatigheid mensenlevens kost, dat is onvergeeflijk. Daarom koestert Catrin Quinn haar haat, zoals ze eerst haar twee zoontjes koesterde. Vier jaar geleden verongelukten de kereltjes door een fout van haar beste vriendin. Het kostte Catrin haar huwelijk, haar ongeboren kind en haar verstand.

“Ik denk dat iedereen kan doden in de juiste omstandigheden als de motivatie maar sterk genoeg is. De vraag is echter, ben ik al zover? Ik geloof het wel. Want het lijkt wel alsof ik de laatste tijd ben nergens meer aan kan denken.”

Tijdens haar duiktochten in de Atlantische Oceaan flirt de zeebiologe met de dood, maar ze brengt niet de kracht op om daadwerkelijk een einde aan haar leven te maken. De gedachte aan wraak is het enige wat Catrin op de been houdt. De verdwijning van een aantal jongetjes op de Falklands verandert daar in eerste instantie weinig aan, totdat ook het zoontje van haar vriendin vermist wordt. Alle ogen richten zich nu op Catrin.

De Britse Sharon Bolton brak als schrijfster door dankzij de geslaagde thrillerreeks waarin politieagente Lacey Flint de hoofdrol speelt.
Met het donkere ‘Kleine zwarte leugens’ is Bolton ver boven zichzelf uitgestegen. Zij is er in geslaagd het potentieel onaantrekkelijke thema van een moeder in een permanente staat van rouw te verwerken in een thriller van grote klasse. Het mysterie zelf heeft een gelaagdheid en onverwachte wendingen die in een onopvallend, maar niet mis te verstaan patroon zijn verweven met de rest van het verhaal.

Dankzij het meesterschap van Bolton is ‘Kleine zwarte leugens’ ook een vertelling over onmacht, schuld en vergeving. De manier waarop zij de ruige natuur en het zware bestaan op de Falklandeilanden twaalf jaar na de oorlog weergeeft, is van een grote schoonheid en draagt bij aan kracht van deze opmerkelijke thriller. (VN 2017)

A.W. Bruna Uitgevers, 416 blz.

Bol.com

Categorie: Recensies Tags: Falklandeilanden, Rouw, Sharon Bolton, vermissing, Wraak

Mick Finlay – Arrowood en De moordput ****

9 augustus 2019 Door Els Roes Reageer

Sinds ik mijn eerste Sherlock Holmes-verhaal las heb ik een fascinatie voor detectiveverhalen die spelen rond het einde van de negentiende eeuw. Niet alleen voor het werk van Arthur Conan Doyle zelf, maar ook voor de pastiches ervan die veelvuldig verschenen.
Michael Dibdins ‘De laatste Sherlock Holmes’, waarin de grote detective de strijd aangaat met Jack the Ripper zelf, was de eerste in dit genre die ik las. Er volgden er al snel meer. Het was de kunst om de stijl van Conan Doyle niet te kopiëren of te persifleren, maar zo dicht mogelijk te benaderen en er een eigen stempel op te drukken, liefst met nog wat verborgen tongue-in-cheek humor, die alleen de kenner zal opvallen.

Luis in de pels
Het in 2018 verschenen ‘Arrowood’ en het onlangs uitgekomen tweede deel ‘De Moordput’ van de Brits-Canadese schrijver Mick Finlay zou je ook pastiches kunnen noemen. Holmes zelf is echter alleen op de achtergrond aanwezig, als luis in de pels van William Arrowood. Zoals bij Sherlock Holmes het verhaal wordt verteld door Dr. Watson is het Arrowoods assistent Norman Barnett die op scherp observerende wijze het woord voert in de boeken.

Ook Arrowood is privédetective, tot zijn clientèle behoren echter bepaald niet de groten der aarde. Integendeel: het is de onderkant van de samenleving die bij Arrowood aanklopt om hulp: hoertjes, weeskinderen, armlastige middenstanders en een enkele dame van goede komaf die buiten haar wil aan lager wal is geraakt.

Vijand
De charmante Française Caroline Cousture behoort tot de laatste categorie. Zij maakt zich grote zorgen, omdat ze al geruime tijd niets van haar broer heeft gehoord. Voor zo’n simpele verdwijning zou Arrowood gewoonlijk zijn neus ophalen, maar als hij hoort waar de jonge man in dienst was, stelt hij snel zijn mening bij. De Fransman werkte namelijk bij ‘The Barrel of Beef’, de pub van Arrowoods grote vijand Stanley Cream.

Arrowood neemt de zaak aan en strikt een mooie serveerster als zijn informante. Als de vrouw wordt vermoord, is voor Arrowood de zaak persoonlijk geworden. Hij zal niet rusten voor de dood van zijn informante gewroken is.
Zo ontspint zich een gecompliceerde zaak waarin Arrowood alle zeilen moet bijzetten om deze tot een goed einde te brengen. Als hem dat eindelijk lukt, blijft er één grote frustratie over: waarom krijgt die vermaledijde Holmes alle erkenning voor zijn werk en blijft Arrowood in de vergetelheid?


Platteland
In ‘Moordput’ komt Arrowood op het Engelse platteland terecht. Hij gaat op zoek naar Birdie, de geestelijk wat achtergebleven dochter van een keurig echtpaar. De jonge vrouw is getrouwd met een boerenzoon en heeft sindsdien nooit meer iets van zich laten horen en weigert elk contact met haar ouders.

Arrowood gaat met Barnett op onderzoek uit en bezoekt de boerderij waar de dochter woont met haar eveneens niet al te snuggere echtgenoot. Daar krijgt hij te horen dat Birdie niet thuis is, wat duidelijk een leugen is. Onder het mom van een mogelijke erfenis spreekt Arrowood met de familie in Londen af. Maar ook daar weigert Birdie elk contact met haar ouders en vertrekt zij weer naar het station. Barnett volgt haar en ziet nog net voordat ze in de trein stapt een gapende wond onder haar haren.

Pitbull
In boeken is een detective pas echt een detective als hij zich met zaken bemoeit waar hij niets mee heeft te maken. Dat geldt zeker voor Arrowood die net een pitbull is; hoe meer tegenwerking hij krijgt, hoe meer hij zijn tanden er in zet. Het blijkt dat er voor Arrowood heel wat is om zijn tanden in te zetten. De zaak in ‘De moordput’ blijkt veel verder te reiken dan de oorspronkelijke hulpvraag van de ouders deed vermoeden.

Mick Finlays boeken over Arrowood zijn een schot in de roos. Met Norman Barnett als bepaald niet kritiekloze verteller brengt de schrijver het Victoriaanse tijdperk in geuren en kleuren tot leven. Alles overtuigt: de bittere armoede, de sociale wantoestanden, maar ook de geest van vernieuwing die er ontstond onder invloed van wetenschappers als Sigmund Freud, Charles Darwin en vele andere geleerden die inmiddels in de vergetelheid zijn geraakt.

Arrowoods voortdurende ergernis over de successen van Sherlock Holmes die steeds weer in de kranten opduiken geeft de noodzakelijke luchtigheid aan iets wat anders zware kost had kunnen worden.
Het beste nieuws is: er is ook nog een deel drie op komst!
Uitg. HarperCollins, Arrowood, 381 blz, € 17,99. De moordput, 446 blzz, € 18,99.

Bol.com
Bol.com

Categorie: Recensies Tags: 19e eeuw, Arrowood, Moordput, privédetective, Sherlock Holmes, Victoriaans

De stilte van de witte stad – Eva García Sáenz de Urturi ****

17 juli 2019 Door Els Roes Reageer

In Vitoria, de hoofdstad van Spaans Baskenland zetelt niet alleen de Baskische regering. De stad is ook nog eens een bolwerk van Baskische tradities, feesten en bijgeloof.

Niet dat Unai López de Ayala daar een boodschap aan heeft; de rechercheur/profiler staat met beide benen in de nuchtere werkelijkheid. Bovendien is hij nog steeds bezig zijn enorme persoonlijke verlies van twee jaar geleden te verwerken.

Alles verandert als er een dubbele moord wordt gepleegd die alle alarmbellen doet afgaan. De misdaad vertoont namelijk grote gelijkenis met een reeks moorden die twintig jaar geleden werd gepleegd. Als de recente zaak daar inderdaad deel van uitmaakt, zullen er ongetwijfeld nog meer volgen. Unai en zijn collega’s staan voor een raadsel, want destijds werd er iemand veroordeeld voor deze seriemoorden en die zit nog steeds vast. Dan worden er opnieuw twee doden gevonden en valt niet meer te ontkennen dat het verleden herleeft in Vitoria.

‘De stilte van de  witte stad’ is het eerste deel van een trilogie, maar is een volledig zelfstandig verhaal. De opstandige politieman Unai is de grootste troef van deze thriller. Hij is warm, loyaal, groot en sterk, slim en beschikt bovendien over een grote intuïtie die hij ook durft te volgen. Zijn aarzelende acceptatie van een greintje geluk neemt hem nog meer voor me in.

De plot is behoorlijk gecompliceerd en zelfs een tikje vergezocht, maar dat stoort niet vanwege de bijzondere sfeer die het boek heeft. Die wordt onder meer veroorzaakt door de ruimschoots aanwezige mythologie en bijgeloof . Voeg daarbij een fascinerende tweeling, flink wat roodharigen en een  aangename politieman met schilderachtige collega’s en je hebt gewoon een fijne, originele thriller in handen. Het vooruitzicht van nog twee delen in november en maart is dan helemaal niet verkeerd.

A.W. Bruna Uitgevers, 491 blz., € 15,-,

Bol.com

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: bijgeloof, Mythologie, Spanje, trilogie, tweeling, Unai, Vitoria

Camilla Läckberg onderbreekt Fjällbacka-reeks met ‘Gouden kooi’

12 mei 2019 Door Els Roes Reageer

Thriller over wraak, sterke vrouwen en macht

foto: Magnus Ragnvid

Wie aan de boeken van Camilla Läckberg denkt, denkt aan de razendpopulaire Fjällbacka-reeks met journaliste Erica Falck en rechercheur Patrick Hedström in de hoofdrol. Dit echtpaar lost op het Zweedse eiland Fjällbacka complexe, soms gruwelijke moordzaken op. Wereldwijd zijn er meer dan twintig miljoen boeken van die serie verkocht.
‘Gouden kooi’, het nieuwe boek van Läckberg heeft maar één overeenkomst met haar vorige thrillers en dat is de afkomst van Faye, de hoofdpersoon van het boek. Zij is net als Erica op Fjällbacka opgegroeid.

Het eiland speelt verder geen rol in ‘Gouden kooi’, alleen in korte terugblikken wordt gerefereerd aan Fayes vroege jeugd daar. Zij greep na haar eindexamen haar kans en vertrok naar Stockholm om daar een volledig nieuw leven te beginnen. Daar wordt ze toegelaten aan een prestigieuze opleiding en behaalt goede resultaten.

Maar dan ontmoet Faye Jack; knap, mannelijk, slim én hij kan zijn ogen niet van haar afhouden. In no time zijn ze getrouwd en hebben ze een dochter. Faye stopt met haar opleiding om thuis voor hun kind te zorgen. Hun gezamenlijk opgezette bedrijf is enorm succesvol en het echtpaar behoort tot de rijkste inwoners van Stockholm. Maar met de toenemende welvaart neemt het huwelijksgeluk af, totdat Jack Faye verlaat en haar met lege handen laat zitten. Dan knapt er iets bij Faye en heeft ze nog maar één doel: wraak!
Na de wat trage start komt het boek hier snel op gang en zijn we er getuige van hoe Faye laag voor laag een vernietigende wraakactie opbouwt. Hier is Läckberg op haar best.

Camilla Läckberg heeft zich geriefelijk geïnstalleerd op een bankje in het chique Ambassade Hotel in Amsterdam. Met een glaasje champagne onder handbereik wijdt ze zich met overgave aan haar taak om over haar nieuwe thriller te vertellen. Na Nederland staan Polen, Spanje en Frankrijk nog op het lijstje van haar promotietour. Betekent al die aandacht voor ‘Gouden kooi’ het einde van de Fjällbacka-reeks?

De schrijfster stelt haar fans gerust: “Nee, hoor. Je kunt zeggen dat Erica en Patrick op vakantie zijn. Het is goed om even afstand van elkaar te nemen. Ondertussen heb ik ‘Gouden kooi’ geschreven en ben ik bezig aan een tweede deel met Faye in de hoofdrol. Daarna komen Erika en Patrick weer terug, ik heb alweer plannen met ze.”
“Het idee voor dit boek kwam spontaan bij me op. Ik wilde een soort hybride creëren tussen de ‘Levens en liefdes van een duivelin’ van Fay Weldon en het werk van Sidney Sheldon en Jackie Collins. Als tiener heb ik die boeken stukgelezen. Destijds werd daar nogal op neergekeken, omdat ze speciaal voor vrouwen waren geschreven.”

“Eenmaal volwassen realiseerde ik me dat die boeken uit de jaren tachtig altijd draaiden om sterke vrouwen met eigen geld die niet bang waren om de strijd om de macht aan te gaan. Dat zag je ook terug in televisieseries van die tijd zoals ‘Dallas’, ‘Dynastie’ en ‘Falcon Crest’. ‘Gouden kooi’ is een eerbetoon aan die ‘powervrouwen’, daarom heet Faye ook Faye.”

Läckberg onderbreekt haar snelle woordenstroom om een slokje bubbels te nemen en gaat meteen op hetzelfde tempo verder.
“Natuurlijk beschrijft ‘Gouden kooi’ een extreme situatie. Ik ben geen feministe die de mannen de schuld geeft van alles. Het gaat erom dat je als vrouw je leven in eigen handen neemt en voor jezelf opkomt. In het dagelijks geven vrouwen vaak in kleine stapjes hun onafhankelijkheid op. De behoefte om anderen gelukkig te maken en jezelf weg te cijferen zit er bij heel veel vrouwen ingebakken. Er is niets mis mee om thuis te blijven voor de kinderen, maar wees ervan bewust wat je inlevert en stel eisen.”
“Ja, Erica Falck loopt inderdaad ook af en toe in die val. Ze lijkt heel veel op de Camilla van zeventien jaar geleden. Nu niet meer, nu ben ik meer een mix van Erica en Faye.”

Bol.com

 

Categorie: Interviews Tags: Camilla Läckberg, Faye, Fjällbacka, Gouden kooi, Wraak

Weerzin – Bernard Minier ****

15 februari 2019 Door Els Roes 1 Reactie

Een gruwelijke vondst aan de oever van de Garonne is de professionele vuurdoop voor de piepjonge rechercheur Martin Servaz van de politie van het Zuid Franse Toulouse. Twee dode zussen zijn vastgebonden aan een boomstam, ze zijn gekleed in witte communiejurken. Een van hen is gruwelijk verminkt door slagen in het gezicht.

De aandacht van politie richt zich al snel op de schrijver Erik Lang die gespecialiseerd is in naargeestige, donkere thrillers. De zussen bleken groot fan van Lang en hadden ook contact met hem. Een zelfmoord met een bekentenis pleit Lang uiteindelijk vrij en de politie sluit het dossier.

Als 25 jaar later de vrouw van Erik Lang wordt vermoord terwijl ze een communiejurk aan heeft, raakt Servaz geobsedeerd door deze geheimzinnige moord en de eerdere moorden op de zussen.

‘Weerzin’ is de vijfde thriller van Bernard Minier, een voormalige douanier die na het succes van zijn debuut ‘Kille rilling’ besloot om zijn vaste baan op te zeggen. Inmiddels is hij een van de populairste thrillerschrijvers van Frankrijk.

Vast personage in alle vijf de thrillers is Martin Servaz; listig, slim, betrokken, maar ook kwetsbaar. Zijn tegenstanders in de verschillende boeken maken van die kwetsbaarheid graag gebruik. Servaz krijgt het dan ook flink te verduren in de loop van de verschillende titels.Nieuwe lezers van de reeks doen er dan ook verstandig aan om met het eerste deel te beginnen. De intrigerende persoonlijkheid van Martin Servaz en de gebeurtenissen in zijn leven komen dan het beste tot hun recht.

Dat wil niet zeggen dat ‘Weerzin’ niet als zelfstandig verhaal te lezen is, daarvoor heeft Minier voldoende terugblikken – en voetnoten – ingebouwd. Maar voor een ingewijde lezer valt er eenvoudigweg meer te genieten.

‘Weerzin’ is een sfeervolle, onheilspellende thriller waarin gruwelijke gebeurtenissen beeldend worden beschreven in een schitterende taal. Minier besteedt veel aandacht aan de donkere kanten van de mens en diens wrede obsessies. Een goed doordacht plot zet de puntjes i.

Bol.com

Categorie: Recensies Tags: Bernard Minier, Frankrijk, Martin Servaz, Weerzin, Zussen

Koudvuur – Cilla en Rolf Börjlind ****

16 januari 2019 Door Els Roes Reageer

Koudvuur is het vijfde deel van de razend populaire reeks met Tom Stilton en zijn vrienden in de hoofdrol. Het succesvolle schrijvers- en scenaristenduo Cilla en Rolf Börjlind geeft zijn fantasie weer alle ruimte in deze geslaagde thriller die deels in Stockholm, deels in Thailand speelt.

Beginnende lezers van de boeken van de Börjlinds raad ik overigens aan om gewoon met het eerste deel te beginnen. De levenslijnen van de verschillende personages vormen namelijk zo’n dikke rode draad door alle titels heen dat de boeken moeilijk zelfstandig te lezen zijn.

Als een bom einde maakt aan het leven van het gezin van een officier van justitie staan commissaris Mette Olsäter en haar mensen meteen op scherp. Is de dodelijke explosie het werk van terroristen of was het een gerichte aanslag door criminelen tegen Malin Brovall, de officier van justitie? Als openbaar aanklager had ze heel wat vijanden in de onderwereld.

Het duurt niet lang of ze zijn een jonge kunstenaar op het spoor die Brovall vlak voor de explosie een dreigbericht had gestuurd. De man blijkt psychische problemen te hebben en wordt in een psychiatrische inrichting geplaatst. Rechercheur Olivia Rönning heeft haar twijfels over zijn schuld en begint voorzichtig een eigen onderzoek.

Terwijl dit alles zich afspeelt in een ijskoud, met sneeuw bedekt Stockholm bevindt Tom Stilton zich in Thailand. Hij heeft zich daar teruggetrokken in het yogacentrum van zijn halfzus om te herstellen van de gebeurtenissen in ‘Wiegelied’. Het verzoek van een kennis om een man op te sporen in Thailand maakt een einde aan zijn depressieve lethargie en brengt hem naar de donkerste kanten van de Thaise onderwereld.

Tom Stilton, Mette en haar man Mårten, Olivia en de geheimzinnige Abbas; ze spelen allemaal een belangrijke rol in iedere thriller  die  de Börjlinds schreven. Het persoonlijke leven van al deze fictieve mensen is minstens zo belangrijk als de misdaden die op hun pad komen. Dat geeft de schrijvers de mogelijkheid allerlei actuele zaken in hun werk te betrekken. In ‘Koudvuur’ spelen kwesties als ‘Me Too’, kindermisbruik en de Rohingya-vluchtelingen een zijdelingse, maar niet onbelangrijke rol. Typerend voor het werk van de Börjlinds is het toeval als belangrijke factor. Eigenlijk taboe in dit genre, maar het Zweedse duo treedt deze ongeschreven regel met voeten. Dat geeft een geheel eigen dynamiek in het verhaal; wie zich daar aan kan overgeven heeft een heerlijke thriller in handen.

Bol.com

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: Cilla en Rolf Börjlind, Koudvuur, Stockholm, Thailand

  • 1
  • 2
  • 3
  • …
  • 6
  • Volgende »

Over Thrillers & Zo

Thrillers & Zo is een website vol interviews en recensies op het gebied van spannende boeken, met de nadruk op thrillers en detectives uit Scandinavië en Engeland.
Thrillers & Zo is opgezet door Els Roes.

Volg Thrillers & Zo

  • Facebook
  • LinkedIn
Blijf op de hoogte van nieuwe recensies & interviews
Loading

Recente berichten

  • Michael Robotham wint Gold Dagger voor ‘Meisje zonder verleden’
  • Intrigerende trilogie van De Witte stad *****
  • Tess Gerritsen: “Schaduw van de nacht is een moderne Gothic Novel”
  • Sharon Bolton – Op de vlucht****
  • Sharon Bolton – Kleine zwarte leugens*****

Tag Cloud

Denemarken Melanie Raabe Tess Westerhout profiler Stalker privédetective Het stille meisje tweeling Achtervolging Victoriaans Bernard Minier Arnaldur Indriđason Reykjavik Finland undercover agent Frieda Klein Nicci French droomdebuut Lisbet Salander Sara Blaedel Witte Stad Poppenspeler Millennium Tweedracht moordenaar Weerzin Yorkshire Sherlock Holmes thriller geest Koudvuur Noorwegen Rizzioli & Isles bijgeloof Gauke Andriesse Evie Cormac Roslund & Hellström Zussen Blauwe maandag bovennatuurlijk Ruth Rendell Julie Hastrup roadtrip Stieg Larsson Arrowood

Recente berichten

  • Michael Robotham wint Gold Dagger voor ‘Meisje zonder verleden’ 9 november 2020
  • Intrigerende trilogie van De Witte stad ***** 13 juli 2020
  • Tess Gerritsen: “Schaduw van de nacht is een moderne Gothic Novel” 14 november 2019
  • Sharon Bolton – Op de vlucht**** 30 oktober 2019
  • Sharon Bolton – Kleine zwarte leugens***** 30 oktober 2019

Archief

Contact

Thrillers & Zo - Els Roes
E-mail: els@thrillersenzo.nl

  • Recensies
  • Interviews
  • Thrillerauteurs
  • Els Roes
  • Contact

Copyright © 2021 · Privacy · Website: © DKF · Log in