Els Roes, auteur op Thrillers & Zo

Mick Finlay – Arrowood en De moordput ****

9 augustus 2019 Door Els Roes Reageer

Sinds ik mijn eerste Sherlock Holmes-verhaal las heb ik een fascinatie voor detectiveverhalen die spelen rond het einde van de negentiende eeuw. Niet alleen voor het werk van Arthur Conan Doyle zelf, maar ook voor de pastiches ervan die veelvuldig verschenen.
Michael Dibdins ‘De laatste Sherlock Holmes’, waarin de grote detective de strijd aangaat met Jack the Ripper zelf, was de eerste in dit genre die ik las. Er volgden er al snel meer. Het was de kunst om de stijl van Conan Doyle niet te kopiëren of te persifleren, maar zo dicht mogelijk te benaderen en er een eigen stempel op te drukken, liefst met nog wat verborgen tongue-in-cheek humor, die alleen de kenner zal opvallen.

Luis in de pels
Het in 2018 verschenen ‘Arrowood’ en het onlangs uitgekomen tweede deel ‘De Moordput’ van de Brits-Canadese schrijver Mick Finlay zou je ook pastiches kunnen noemen. Holmes zelf is echter alleen op de achtergrond aanwezig, als luis in de pels van William Arrowood. Zoals bij Sherlock Holmes het verhaal wordt verteld door Dr. Watson is het Arrowoods assistent Norman Barnett die op scherp observerende wijze het woord voert in de boeken.

Ook Arrowood is privédetective, tot zijn clientèle behoren echter bepaald niet de groten der aarde. Integendeel: het is de onderkant van de samenleving die bij Arrowood aanklopt om hulp: hoertjes, weeskinderen, armlastige middenstanders en een enkele dame van goede komaf die buiten haar wil aan lager wal is geraakt.

Vijand
De charmante Française Caroline Cousture behoort tot de laatste categorie. Zij maakt zich grote zorgen, omdat ze al geruime tijd niets van haar broer heeft gehoord. Voor zo’n simpele verdwijning zou Arrowood gewoonlijk zijn neus ophalen, maar als hij hoort waar de jonge man in dienst was, stelt hij snel zijn mening bij. De Fransman werkte namelijk bij ‘The Barrel of Beef’, de pub van Arrowoods grote vijand Stanley Cream.

Arrowood neemt de zaak aan en strikt een mooie serveerster als zijn informante. Als de vrouw wordt vermoord, is voor Arrowood de zaak persoonlijk geworden. Hij zal niet rusten voor de dood van zijn informante gewroken is.
Zo ontspint zich een gecompliceerde zaak waarin Arrowood alle zeilen moet bijzetten om deze tot een goed einde te brengen. Als hem dat eindelijk lukt, blijft er één grote frustratie over: waarom krijgt die vermaledijde Holmes alle erkenning voor zijn werk en blijft Arrowood in de vergetelheid?

Platteland
In ‘Moordput’ komt Arrowood op het Engelse platteland terecht. Hij gaat op zoek naar Birdie, de geestelijk wat achtergebleven dochter van een keurig echtpaar. De jonge vrouw is getrouwd met een boerenzoon en heeft sindsdien nooit meer iets van zich laten horen en weigert elk contact met haar ouders.

Arrowood gaat met Barnett op onderzoek uit en bezoekt de boerderij waar de dochter woont met haar eveneens niet al te snuggere echtgenoot. Daar krijgt hij te horen dat Birdie niet thuis is, wat duidelijk een leugen is. Onder het mom van een mogelijke erfenis spreekt Arrowood met de familie in Londen af. Maar ook daar weigert Birdie elk contact met haar ouders en vertrekt zij weer naar het station. Barnett volgt haar en ziet nog net voordat ze in de trein stapt een gapende wond onder haar haren.

Pitbull
In boeken is een detective pas echt een detective als hij zich met zaken bemoeit waar hij niets mee heeft te maken. Dat geldt zeker voor Arrowood die net een pitbull is; hoe meer tegenwerking hij krijgt, hoe meer hij zijn tanden er in zet. Het blijkt dat er voor Arrowood heel wat is om zijn tanden in te zetten. De zaak in ‘De moordput’ blijkt veel verder te reiken dan de oorspronkelijke hulpvraag van de ouders deed vermoeden.

Mick Finlays boeken over Arrowood zijn een schot in de roos. Met Norman Barnett als bepaald niet kritiekloze verteller brengt de schrijver het Victoriaanse tijdperk in geuren en kleuren tot leven. Alles overtuigt: de bittere armoede, de sociale wantoestanden, maar ook de geest van vernieuwing die er ontstond onder invloed van wetenschappers als Sigmund Freud, Charles Darwin en vele andere geleerden die inmiddels in de vergetelheid zijn geraakt.

Arrowoods voortdurende ergernis over de successen van Sherlock Holmes die steeds weer in de kranten opduiken geeft de noodzakelijke luchtigheid aan iets wat anders zware kost had kunnen worden.
Het beste nieuws is: er is ook nog een deel drie op komst!
Uitg. HarperCollins, Arrowood, 381 blz, € 17,99. De moordput, 446 blzz, € 18,99.

De stilte van de witte stad – Eva García Sáenz de Urturi ****

17 juli 2019 Door Els Roes Reageer

In Vitoria, de hoofdstad van Spaans Baskenland zetelt niet alleen de Baskische regering. De stad is ook nog eens een bolwerk van Baskische tradities, feesten en bijgeloof.

Niet dat Unai López de Ayala daar een boodschap aan heeft; de rechercheur/profiler staat met beide benen in de nuchtere werkelijkheid. Bovendien is hij nog steeds bezig zijn enorme persoonlijke verlies van twee jaar geleden te verwerken.

Alles verandert als er een dubbele moord wordt gepleegd die alle alarmbellen doet afgaan. De misdaad vertoont namelijk grote gelijkenis met een reeks moorden die twintig jaar geleden werd gepleegd. Als de recente zaak daar inderdaad deel van uitmaakt, zullen er ongetwijfeld nog meer volgen. Unai en zijn collega’s staan voor een raadsel, want destijds werd er iemand veroordeeld voor deze seriemoorden en die zit nog steeds vast. Dan worden er opnieuw twee doden gevonden en valt niet meer te ontkennen dat het verleden herleeft in Vitoria.

‘De stilte van de witte stad’ is het eerste deel van een trilogie, maar is een volledig zelfstandig verhaal. De opstandige politieman Unai is de grootste troef van deze thriller. Hij is warm, loyaal, groot en sterk, slim en beschikt bovendien over een grote intuïtie die hij ook durft te volgen. Zijn aarzelende acceptatie van een greintje geluk neemt hem nog meer voor me in.

De plot is behoorlijk gecompliceerd en zelfs een tikje vergezocht, maar dat stoort niet vanwege de bijzondere sfeer die het boek heeft. Die wordt onder meer veroorzaakt door de ruimschoots aanwezige mythologie en bijgeloof . Voeg daarbij een fascinerende tweeling, flink wat roodharigen en een aangename politieman met schilderachtige collega’s en je hebt gewoon een fijne, originele thriller in handen. Het vooruitzicht van nog twee delen in november en maart is dan helemaal niet verkeerd.

A.W. Bruna Uitgevers, 491 blz., € 15,-,

Camilla Läckberg onderbreekt Fjällbacka-reeks met ‘Gouden kooi’

12 mei 2019 Door Els Roes Reageer

Thriller over wraak, sterke vrouwen en macht

Wie aan de boeken van Camilla Läckberg denkt, denkt aan de razendpopulaire Fjällbacka-reeks met journaliste Erica Falck en rechercheur Patrick Hedström in de hoofdrol. Dit echtpaar lost op het Zweedse eiland Fjällbacka complexe, soms gruwelijke moordzaken op. Wereldwijd zijn er meer dan twintig miljoen boeken van die serie verkocht.
‘Gouden kooi’, het nieuwe boek van Läckberg heeft maar één overeenkomst met haar vorige thrillers en dat is de afkomst van Faye, de hoofdpersoon van het boek. Zij is net als Erica op Fjällbacka opgegroeid.

Het eiland speelt verder geen rol in ‘Gouden kooi’, alleen in korte terugblikken wordt gerefereerd aan Fayes vroege jeugd daar. Zij greep na haar eindexamen haar kans en vertrok naar Stockholm om daar een volledig nieuw leven te beginnen. Daar wordt ze toegelaten aan een prestigieuze opleiding en behaalt goede resultaten.

Maar dan ontmoet Faye Jack; knap, mannelijk, slim én hij kan zijn ogen niet van haar afhouden. In no time zijn ze getrouwd en hebben ze een dochter. Faye stopt met haar opleiding om thuis voor hun kind te zorgen. Hun gezamenlijk opgezette bedrijf is enorm succesvol en het echtpaar behoort tot de rijkste inwoners van Stockholm. Maar met de toenemende welvaart neemt het huwelijksgeluk af, totdat Jack Faye verlaat en haar met lege handen laat zitten. Dan knapt er iets bij Faye en heeft ze nog maar één doel: wraak!
Na de wat trage start komt het boek hier snel op gang en zijn we er getuige van hoe Faye laag voor laag een vernietigende wraakactie opbouwt. Hier is Läckberg op haar best.

Camilla Läckberg heeft zich geriefelijk geïnstalleerd op een bankje in het chique Ambassade Hotel in Amsterdam. Met een glaasje champagne onder handbereik wijdt ze zich met overgave aan haar taak om over haar nieuwe thriller te vertellen. Na Nederland staan Polen, Spanje en Frankrijk nog op het lijstje van haar promotietour. Betekent al die aandacht voor ‘Gouden kooi’ het einde van de Fjällbacka-reeks?

De schrijfster stelt haar fans gerust: “Nee, hoor. Je kunt zeggen dat Erica en Patrick op vakantie zijn. Het is goed om even afstand van elkaar te nemen. Ondertussen heb ik ‘Gouden kooi’ geschreven en ben ik bezig aan een tweede deel met Faye in de hoofdrol. Daarna komen Erika en Patrick weer terug, ik heb alweer plannen met ze.”
“Het idee voor dit boek kwam spontaan bij me op. Ik wilde een soort hybride creëren tussen de ‘Levens en liefdes van een duivelin’ van Fay Weldon en het werk van Sidney Sheldon en Jackie Collins. Als tiener heb ik die boeken stukgelezen. Destijds werd daar nogal op neergekeken, omdat ze speciaal voor vrouwen waren geschreven.”

“Eenmaal volwassen realiseerde ik me dat die boeken uit de jaren tachtig altijd draaiden om sterke vrouwen met eigen geld die niet bang waren om de strijd om de macht aan te gaan. Dat zag je ook terug in televisieseries van die tijd zoals ‘Dallas’, ‘Dynastie’ en ‘Falcon Crest’. ‘Gouden kooi’ is een eerbetoon aan die ‘powervrouwen’, daarom heet Faye ook Faye.”

Läckberg onderbreekt haar snelle woordenstroom om een slokje bubbels te nemen en gaat meteen op hetzelfde tempo verder.
“Natuurlijk beschrijft ‘Gouden kooi’ een extreme situatie. Ik ben geen feministe die de mannen de schuld geeft van alles. Het gaat erom dat je als vrouw je leven in eigen handen neemt en voor jezelf opkomt. In het dagelijks geven vrouwen vaak in kleine stapjes hun onafhankelijkheid op. De behoefte om anderen gelukkig te maken en jezelf weg te cijferen zit er bij heel veel vrouwen ingebakken. Er is niets mis mee om thuis te blijven voor de kinderen, maar wees ervan bewust wat je inlevert en stel eisen.”
“Ja, Erica Falck loopt inderdaad ook af en toe in die val. Ze lijkt heel veel op de Camilla van zeventien jaar geleden. Nu niet meer, nu ben ik meer een mix van Erica en Faye.”

Weerzin – Bernard Minier ****

15 februari 2019 Door Els Roes 1 Reactie

Een gruwelijke vondst aan de oever van de Garonne is de professionele vuurdoop voor de piepjonge rechercheur Martin Servaz van de politie van het Zuid Franse Toulouse. Twee dode zussen zijn vastgebonden aan een boomstam, ze zijn gekleed in witte communiejurken. Een van hen is gruwelijk verminkt door slagen in het gezicht.

De aandacht van politie richt zich al snel op de schrijver Erik Lang die gespecialiseerd is in naargeestige, donkere thrillers. De zussen bleken groot fan van Lang en hadden ook contact met hem. Een zelfmoord met een bekentenis pleit Lang uiteindelijk vrij en de politie sluit het dossier.

Als 25 jaar later de vrouw van Erik Lang wordt vermoord terwijl ze een communiejurk aan heeft, raakt Servaz geobsedeerd door deze geheimzinnige moord en de eerdere moorden op de zussen.

‘Weerzin’ is de vijfde thriller van Bernard Minier, een voormalige douanier die na het succes van zijn debuut ‘Kille rilling’ besloot om zijn vaste baan op te zeggen. Inmiddels is hij een van de populairste thrillerschrijvers van Frankrijk.

Vast personage in alle vijf de thrillers is Martin Servaz; listig, slim, betrokken, maar ook kwetsbaar. Zijn tegenstanders in de verschillende boeken maken van die kwetsbaarheid graag gebruik. Servaz krijgt het dan ook flink te verduren in de loop van de verschillende titels.Nieuwe lezers van de reeks doen er dan ook verstandig aan om met het eerste deel te beginnen. De intrigerende persoonlijkheid van Martin Servaz en de gebeurtenissen in zijn leven komen dan het beste tot hun recht.

Dat wil niet zeggen dat ‘Weerzin’ niet als zelfstandig verhaal te lezen is, daarvoor heeft Minier voldoende terugblikken – en voetnoten – ingebouwd. Maar voor een ingewijde lezer valt er eenvoudigweg meer te genieten.

‘Weerzin’ is een sfeervolle, onheilspellende thriller waarin gruwelijke gebeurtenissen beeldend worden beschreven in een schitterende taal. Minier besteedt veel aandacht aan de donkere kanten van de mens en diens wrede obsessies. Een goed doordacht plot zet de puntjes i.

Koudvuur – Cilla en Rolf Börjlind ****

16 januari 2019 Door Els Roes Reageer

Koudvuur is het vijfde deel van de razend populaire reeks met Tom Stilton en zijn vrienden in de hoofdrol. Het succesvolle schrijvers- en scenaristenduo Cilla en Rolf Börjlind geeft zijn fantasie weer alle ruimte in deze geslaagde thriller die deels in Stockholm, deels in Thailand speelt.

Beginnende lezers van de boeken van de Börjlinds raad ik overigens aan om gewoon met het eerste deel te beginnen. De levenslijnen van de verschillende personages vormen namelijk zo’n dikke rode draad door alle titels heen dat de boeken moeilijk zelfstandig te lezen zijn.

Als een bom einde maakt aan het leven van het gezin van een officier van justitie staan commissaris Mette Olsäter en haar mensen meteen op scherp. Is de dodelijke explosie het werk van terroristen of was het een gerichte aanslag door criminelen tegen Malin Brovall, de officier van justitie? Als openbaar aanklager had ze heel wat vijanden in de onderwereld.

Het duurt niet lang of ze zijn een jonge kunstenaar op het spoor die Brovall vlak voor de explosie een dreigbericht had gestuurd. De man blijkt psychische problemen te hebben en wordt in een psychiatrische inrichting geplaatst. Rechercheur Olivia Rönning heeft haar twijfels over zijn schuld en begint voorzichtig een eigen onderzoek.

Terwijl dit alles zich afspeelt in een ijskoud, met sneeuw bedekt Stockholm bevindt Tom Stilton zich in Thailand. Hij heeft zich daar teruggetrokken in het yogacentrum van zijn halfzus om te herstellen van de gebeurtenissen in ‘Wiegelied’. Het verzoek van een kennis om een man op te sporen in Thailand maakt een einde aan zijn depressieve lethargie en brengt hem naar de donkerste kanten van de Thaise onderwereld.

Tom Stilton, Mette en haar man Mårten, Olivia en de geheimzinnige Abbas; ze spelen allemaal een belangrijke rol in iedere thriller die de Börjlinds schreven. Het persoonlijke leven van al deze fictieve mensen is minstens zo belangrijk als de misdaden die op hun pad komen. Dat geeft de schrijvers de mogelijkheid allerlei actuele zaken in hun werk te betrekken. In ‘Koudvuur’ spelen kwesties als ‘Me Too’, kindermisbruik en de Rohingya-vluchtelingen een zijdelingse, maar niet onbelangrijke rol. Typerend voor het werk van de Börjlinds is het toeval als belangrijke factor. Eigenlijk taboe in dit genre, maar het Zweedse duo treedt deze ongeschreven regel met voeten. Dat geeft een geheel eigen dynamiek in het verhaal; wie zich daar aan kan overgeven heeft een heerlijke thriller in handen.

Lars Kepler – Lazarus ****

28 november 2018 Door Els Roes Reageer

Wie de nieuwste Lars Kepler echt goed wil kunnen volgen, doet er verstandig aan om eerst ‘Slaap’ te lezen dat in 2013 verscheen. In dit weergaloze boek onthulde Lars Kepler waarom Joona Linna zijn gezin voor altijd uit zijn leven had geband. Mijn recensie hiervan voor de Thrillergids van Vrij Nederland heb ik voor de volledigheid ook op Thrillers & Zo gezet.

Na de desastreuze gebeurtenissen in ‘Slaap’ bouwde Linna in volgende delen stukje bij beetje zijn leven weer op. Hij durft zelfs weer een beetje in de liefde te geloven.
Een gruwelijke vondst in een flat in Noorwegen maakt aan dit alles een einde. In een diepvrieskist vol stoffelijke resten wordt de schedel van Joona Linna’s vrouw gevonden, verwijderd uit haar graf. De omstandigheden van de vondst zijn zo wreed en bizar dat Linna maar aan één naam kan denken: Jurek Walter, zijn tegenstander in ‘Slaap’. Hij weet echter dat dat onmogelijk is, want Jurek Walter is immers dood.

Of toch niet?

De titel van deze nieuwste Kepler doet namelijk het ergste vermoeden; Lazarus is immers de bijbelse figuur die door Jezus uit de dood werd opgewekt. Is het mogelijk dat Jurek Walter de laatste confrontatie in ‘Slaap’ heeft overleefd?

Wie het ook is; de moordenaar die verantwoordelijk is voor de vele doden in ‘Lazarus’ doet niets voor Jurek Walter onder.

Het is al snel duidelijk dat de moordenaar zijn pijlen richt op Joona Linna en zijn dierbaren. Een wetenschap die voor de lezer al snel tot een bijna ondragelijke spanning leidt. Want schrijvers Alexander en Alexandra Ahndorin kunnen er nog zó lief en aardig uitzien, als ze in de huid van Lars Kepler kruipen ontzien ze niets en niemand. En dat doet het echtpaar zonder aanziens des persoons. Dus wees gewaarschuwd: er vloeit heel wat bloed in ‘Lazarus’.

Al dat geweld gaat helaas wel wat ten koste van de ontwikkeling van de verschillende personages en de subtiliteit van de plot. Dat neemt niet weg dat deze nieuwe Kepler nog steeds de moeite van het lezen meer dan waard is. Joona Linna’s vernuft, vechtlust en overlevingsdrang en ook die van zijn collega Saga Bauer maken deze thriller tot een van de betere titels van Kepler.

Lars Kepler – Slaap *****

28 november 2018 Door Els Roes Reageer

In 2013 was ik bijzonder onder de indruk van de thriller ‘Slaap’ door Lars Kepler. Daarom gaf ik het boek de uitzonderlijk hoge score van vijf sterren in de Detective & Thrillergids van Vrij Nederland. Joona Linna, Keplers vaste personage, gaat hierin de confrontatie aan met zijn aardsvijand Jurek Walter. Het onlangs verschenen ‘Lazarus’ van Lars Kepler is een vervolg op ‘Slaap’. Daarom hieronder mijn recensie in het beknopte formaat van de gids.

In deze vierde Lars Kepler wordt het grote mysterie rond politie-inspecteur Joona Linna onthuld. Eindelijk weten we waarom hij vrouw en dochter voor altijd uit zijn leven heeft verbannen. De reden heeft een naam: Jurek Walter, een van de angstaanjagendste seriemoordenaars die ooit aan het papier werd toevertrouwd.

Walter werd dertien jaar geleden in totale isolatie opgesloten door toedoen van Linna. Als een van Walters dood gewaande slachtoffers opduikt verandert alles; er blijkt nóg iemand in leven te zijn. De tijd dringt en Joona Linna besluit een undercover agent in te schakelen.
Lars Kepler legt in Slaap vanaf het begin een forse spanningsknoop in je maag die tot en met de laatste bladzijde blijft zitten.

Dit Zweedse duo legt de lat van zijn werk steeds hoger en dat is de merken aan de kwaliteit. Slaap is met stip het beste boek van Kepler. Alles klopt: vanaf de gecompliceerde plot, de diepgang van de personages tot en met het intrigerende einde.

Belinda Bauer – Blinde drift *****

11 augustus 2018 Door Els Roes Reageer

Onlangs verscheen ‘Blinde drift’ van Belinda Bauer dat samen met achttien andere titels een plekje kreeg op de longlist van The Man Booker Prize. In de gestaag groeiende reeks recensies op deze site staat een relatief groot aantal titels van deze Britse schrijfster.

Vanaf haar thrillerdebuut ‘Rusteloos land’, ben ik fan van haar. Ook in eigen kring bleef Bauer niet onopgemerkt want voor ‘Rusteloos land’ ontving ze de Gold Dagger Award. In dit beklemmende en superspannende boek zien we de wereld door de ogen van de jonge Steven. Elke dag gaat hij in de uitgestrekte vlakte van Exmoor National Park op zoek naar het lichaam van zijn oom die op efjarige leeftijd spoorloos verdween.

Alles heeft ervoor over om zijn oma rust te geven in haar hoofd. Zozeer zelfs dat hij een brief schrijft naar de man die eerder is veroordeeld voor de dood en verdwijningen van een groot aantal kleine jongetjes. De pedofiele seriemoordenaar ziet de brieven als een onderbreking van de sleur van het gevangenisleven, totdat hij ontdekt dat de briefschrijver een jongetje is. Hij zet alles op alles om te ontsnappen met een angstaanjagend kat-en-muisspel tot gevolg.
In een interview met The Guardian van vandaag geeft Bauer ronduit toe dat ze zich totaal niet bewust was van het feit dat ze een thriller had geschreven. Dat besef kwam pas toen haar uitgever Bauers contract voor een tweede boek meteen weer onder haar neus vandaan trok toen de kersverse schrijfster een een verhaal in een totaal ander genre voorstelde. ‘Opgesloten’ en ‘Verdiende loon’ spelen in dezelfde leefgemeenschap in Exmoor. Voor deze drie boeken ontving ze de CWA Dagger in the Library.

Daarna besloot ze een eigen draai aan het genre te geven en schreef ‘Wat dood is’, een briljante thriller met een student medicijnen met het syndroom van Asperger in de hoofdrol. Deze thriller werd bekroond met de titel ‘Crime Novel of the Year’.

Met ‘Blinde drift’ op de longlist van de Man Booker Prize, zou je kunnen zeggen dat de cirkel weer rond is. Het komt maar heel zelden voor dat een thriller in aanmerking komt voor deze prestigieuze literaire prijs. De jury noemde het boek “een scherpzinnige, stijlvolle en intelligente roman over hoe we trauma’s overleven”.

In het interview vertelt Bauer dat ‘Blinde drift’ is geïnspireerd op een werkelijk gebeurde moord die helaas nooit werd opgelost. In 1988 werd de zwangere Mary Wilks vermoord aangetroffen langs de snelweg. Ze had autopech gekregen en was naar een praatpaal gaan lopen. De elfjarige zus van het slachtoffer was langs de snelweg aangetroffen met haar kleine neefje op de arm.

“Ze hebben kilometers langs de snelweg gelopen en niemand stopte voor dat jonge meisje met een kindje op de arm. Dat beeld heeft jaren door mijn hoofd gespookt en ik heb het gebruikt als startpunt van dit boek.”, aldus Bauer in The Guardian.

Indringend is het beeld van de drie kinderen in de snikhete auto in ‘Blinde drift’ zeker. Hun vergeefse worsteling om te gehoorzamen aan het bevel om te blijven zitten in de auto grijpt je meteen naar de strot. Ze sjokken langs de snelweg zonder dat er iemand ingrijpt. Jack, de oudste, doet zijn best om de baas te zijn zoals zijn moeder hem op het hart had gedrukt.
Drie jaar later doet Jack nog steeds zijn best om de baas te zijn thuis en spant hij zich tot het uiterste in om ervoor te zorgen dat hij en zijn twee zussen bij elkaar kunnen blijven en niet uit huis geplaatst zullen worden. Dat hij zich daarbij niet altijd aan de wet kan houden, is logisch.

Als hij tijdens het inbreken bij toeval achter de identiteit van zijn moeders moordenaar komt spant hij zich tot het uiterste in om de dader achter slot en grendel te krijgen, zonder dat hij zelf gepakt wordt voor zijn criminele activiteiten.

Jack is vertederend, stoer, dapper en rete slim, een echte overlever. Buitenshuis houden hij en zijn zusjes de schijn op van een normaal leven, maar binnen de muren van hun ouderlijk huis is het verdriet groot en onuitgesproken. Elk kind gaat daar op zijn eigen manier mee om.
Jacks queeste om de moordenaar van zijn moeder gestraft te krijgen is buitengewoon knap geschreven met complexe thrillerelementen, een vleugje humor en heerlijke portretten van gewone Britten die gewoon hun best doen.

De shortlist van The Man Bookerprize wordt op 20 september bekend gemaakt, de winnaar op 16 oktober.

Het IJsland van Indriđason – Alexander Schwarz ****

4 augustus 2018 Door Els Roes Reageer

In 2010 werkte ik als freelance thrillerrecensent voor De Telegraaf. In dat jaar stond De Maand van het Spannende Boek in het teken van de Scandinavische thriller en werd ik uitgenodigd om samen met een aantal collega’s naar Reykjavik te reizen om daar Arnaldur Indriđason te interviewen.

Met Alexander Schwarz, zijn toenmalige uitgever, bezochten we de belangrijkste IJslandse hoogtepunten in de omgeving van Reykjavik, aten we in het favoriete Indiase restaurant van Indriđason en staarden we naar de gloeiende lava van de vulkaan Eyjafjallajökull.

De reis zorgde niet alleen voor bijzondere herinneringen, maar ook voor een nieuwe blik op het werk van Arnaldur Indriđason.

De door Alexander Schwarz geschreven gids ‘Het IJsland van Indriđason’ geeft ook zo’n andere kijk op het werk van de IJslandse meester. Zoals Schwarz in het voorwoord beschrijft is het oeuvre van Indriđason verweven met de geschiedenis en cultuur van IJsland. Verwijzingen daarnaar zijn zonneklaar voor de landgenoten van de schrijver, maar ontgaan alle niet IJslandse lezers.

Na een aantal jaren op IJsland gewoond te hebben herlas Schwarz de serie met dit nieuwe uitgangspunt in zijn achterhoofd en ging op ontdekkingstocht met fototoestel en schrijfblok. Zo legde hij de IJslandse laag in het werk van Indriđason bloot voor oningewijden als wij. Hij neemt ons mee naar Reykjavik en andere belangrijke plekken en geeft een helder overzicht van de IJslandse geschiedenis.

Bijzonder zijn ook de inkijkjes in de typisch IJslandse tradities en gewoontes en andere bijzondere aspecten van dit prachtige land.
Alleen al de betekenis van zijn naam geeft inzicht in de geest van Erlendur; letterlijk vertaald betekent dit namelijk ‘buitenstaander’ of buitenlander’. Waarmee de toon is gezet voor de vaak eenzame politieman.

Voor een eerste kennismaking dient dit uitgebreid geïllustreerde boek niet, daarvoor is de informatie vaak te specifiek. Deze uitgebreide gids is echter wel een must voor de fans van Erlendur en nodigt uit tot het herlezen van de hele serie. Een heerlijk vooruitzicht!

Fred Vargas – Een dodelijk venijn ****

21 juli 2018 Door Els Roes 1 Reactie

Commissaris Adamsberg van de Misdaadbrigade wordt in ‘Een dodelijk venijn’ teruggeroepen naar Parijs omdat zijn mensen zijn vastgelopen in een moordzaak. Met moeite rukt Adamsberg zich los van het rustgevende IJsland waar hij zijn verlof doorbracht en stort zich weer in het drukke dagelijkse bestaan.
De moordzaak heeft Adamsberg snel opgelost en zijn onrustige geest dwaalt af naar een aantal opmerkelijke sterfgevallen in de omgeving van Nîmes. Drie bejaarde mannen zijn gebeten door een kleine spin en aan de gevolgen daarvan overleden. Opmerkelijk, want de beet van deze bruine kluizenaar kan wel schade aanrichten, maar heeft nog nooit levens geëist. Tegen de wil van zijn meerdere in begint de eigengereide commissaris een onderzoek. Hij ontdekt dat de dood van de mannen geen ongeluk was, maar moord. Het spoor gaat terug naar 1944 toen een groepje jongens in een Zuidfrans weeshuis een waar schrikbewind voerden. Dan eist het spinnengif een nieuw leven.
Fred Vargas is het pseudoniem van Frédérique Adouin-Rouzeau. De in 1947 geboren Française is van oorsprong archeologe en historica. Ze deed onderzoek naar de Zwarte Dood en de builenpest waar ze een toonaangevend boek over publiceerde. Eind jaren tachtig debuteerde ze met een politieroman. In 1996 verscheen haar eerste boek met Jean-Baptiste Adamsberg in de hoofdrol. Onder de titel ‘De man van de blauwe cirkels’ kwam dit in 2005 in Nederland uit. ‘Een dodelijk venijn’ is Vargas’ elfde boek over de Parijse commissaris.
Fred Vargas is nog geen echt grote naam in Nederland. Jammer, want haar boeken ademen een heel eigen sfeer. Niet alleen door de fraai geschilderde couleur locale en de plaatselijke geschiedenis, maar ook vanwege de fijnzinnige humor en de bijzondere personages.
Dat geldt zeker voor commissaris Adamsberg. Hij is intuïtief, soms een beetje vaag – of ‘nevelig’ zoals een van zijn collega’s het noemt – maar bovenal is hij gezegend met een helder verstand waardoor hij veelal buiten de gebaande paden denkt. Zo leidt de associatieve geest van de commissaris ons naar een onthulling die in andere boeken vergezocht zou zijn, maar hier de enige logische. En passant smoort hij op subtiele wijze een opstand binnen zijn team in de kiem en zorgt hij ervoor dat een vrouwelijke collega van een stalker wordt verlost.
Een bijzonder deel van een bijzondere reeks. Voor wie de boeken nog niet kent, valt er heel wat te ontdekken.