De Tweede Wereldoorlog: IJsland is officieel neutraal, maar wordt toch bezet door Britse en Amerikaanse soldaten. Ze houden zich afzijdig van binnenlandse zaken, maar willen door hun aanwezigheid voorkomen dat de Duitsers het strategisch zo belangrijke land binnenvallen.
De IJslanders proberen zo goed en kwaad als het kan hun gewone leven voort te zetten. Toch is het moeilijk te voorkomen dat er tussen hen en de geallieerden nauwe contacten ontstaan. Niet alleen hebben de IJslandse vrouwen erg veel belangstelling voor de Amerikaanse soldaten, ook spelen zich veel illegale praktijken af in de troebele subcultuur die rondom de militaire bases ontstaat.
Speciaal voor dit soort zaken is een lid van de militaire politie aangesteld. De Canadees Thorson is van IJslandse afkomst, hij werkt nauw samen met Flóvent, een politieman uit Reykjavik.
In Valkuil voert Arnaldur Indriđason, na Erfschuld en Blauwzuur, dit tweetal opnieuw ten tonele. Dit keer is de vondst van een lichaam op het strand bij Reykjavik voor hen het begin van een buitengewoon gecompliceerde zaak.
De dode man lijkt op het eerste gezicht ‘gewoon’ verdronken te zijn, een ijverige student brengt echter aan het licht dat iemand er moedwillig voor heeft gezorgd dat het slachtoffer een gruwelijke dood stierf. Welk motief dreef de dader tot deze wrede moord?
Ondertussen hebben Thorson en Flóvent ook nog hun handen vol aan een steekpartij met dodelijke afloop en de vermissing van een jonge vrouw.
Na zijn afscheid van Erlendur als vast personage leek het of de IJslandse meester moeite had zijn draai te vinden met zijn nieuwe hoofdrolspelers en het decor van de Tweede Wereldoorlog. Blauwzuur en Erfschuld waren weliswaar uitstekende thrillers, maar er ontbrak nog iets. Het leek of de historicus in Indriđason nog de boventoon voerde.
In Valkuil valt alles op zijn plaats. De historicus en de schrijver hebben elkaar helemaal gevonden in dit boek. Als een fijnschilder zet Indriđason de sfeer van Reykjavik in oorlogstijd neer. De personages komen onder zijn hand overtuigend tot leven. Dat geldt zeker voor Thorson en Flóvent aan wie ik me steeds meer ga hechten. Bij de plot heeft Indriđason zijn brille echt hervonden. Deze is intelligent en gelaagd en vanuit een diepgaand inzicht in de krochten van de menselijke geest. Bovendien is ook de spanning weer helemaal terug in Valkuil!