Thrillers & Zo

  • Recensies
  • Interviews
  • Thrillerauteurs
  • Els Roes
  • Contact

Michael Robotham wint Gold Dagger voor ‘Meisje zonder verleden’

9 november 2020 Door Els Roes Reageer

Dit jaar ging de Gold Dagger van de CWA naar de Australiër Michael Robotham. Hij kreeg deze belangrijke onderscheiding van de internationale Crime Writers Association voor Meisje zonder verleden. Robotham won in 2014 eerder een Gold Dagger met Leven of dood, een zelfstandig leesbare thriller. Hij kreeg echter vooral bekendheid met zijn uitstekende serie rondom de psycholoog Joe O’Loughlin waarvan in 2018 De andere vrouw verscheen, het negende en laatste deel.

Identiteit

Met  Meisje zonder verleden begon Robotham in 2019 een nieuwe reeks. Centraal staat de tiener Evie Cormac die in een gesloten jeugdinrichting zit. Niemand weet precies hoe oud ze is. Zes jaar eerder werd ze gevonden in een huis waar kort daarvoor een gruwelijke misdaad had plaatsgevonden. Het meisje weigerde echter iets over haar identiteit los te laten en ondanks vele onderzoeken blijft het een raadsel wie ze is. Ze krijgt een naam, een geschatte leeftijd en wordt geplaatst in een gesloten jeugdinrichting.

Maar nu beweert Evie dat ze achttien is en wil ze weg uit de instelling. De psycholoog Cyrus Haven krijgt de taak te beoordelen of ze in staat is zelfstandig te functioneren. Haven raakt in de ban van de fascinerende tiener met haar kaleidoscoopachtige persoonlijkheid die al zoveel heeft meegemaakt. Om te voorkomen dat Evie nog een jaar in de inrichting moet blijven besluit hij in een impuls haar pleegvader te worden en neemt haar in huis. Aan haar bewering dat ze kan zien of mensen liegen hecht hij weinig waarde.

Getuigen

Dat verandert als Haven in zijn hoedanigheid van forensisch psycholoog betrokken raakt bij het onderzoek naar de moord op een tienermeisje. Als Evie zich verveelt en in Havens werkkamer een dvd afspeelt krijgt ze beelden van verhoren te zien. De tiener weet feilloos aan te wijzen welke getuigen liegen, waarmee ze het onderzoek op een heel nieuw spoor zet.

Ondertussen blijft Haven ook op zoek naar het verleden van Evie, hij hoopt dat door het achterhalen van de waarheid het meisje zich veiliger zal voelen. Niets blijkt echter minder waar.

In Meisje zonder leugens, het tweede deel van de serie dat deze zomer verscheen, zet Cyrus Haven de zoektocht naar Evies achtergrond voort. Stukje bij beetje licht hij de sluier over de gruwelijke jeugd van de tiener op. Hij is zich er echter niet van bewust dat hij daarmee Evies vijanden juist op haar spoor zet.

Op verzoek van de politie bestudeert Haven de vermoedelijke zelfmoord van een onlangs gepensioneerde rechercheur. De man had zich na zijn vertrek bij de politie vastgebeten in het dossier van een eerder door hem zelf opgeloste zaak. Kennelijk geloofde de voormalige politieman dat er nog wat losse  draadjes opgelost moesten worden.

Naarmate Haven zich verder verdiept in dit dossier realiseert hij zich dat er veel raakvlakken zijn met zijn eigen onderzoek naar de geheimen van Evie. Voor het eerst realiseert de psycholoog zich dat hij zich in een gigantisch wespennest heeft gestoken.

Meesterschap

Stefan Ehrhard

Over beide boeken kan ik kort zijn: ze bewijzen wederom het meesterschap van Michael Robotham. Wat kan die man schrijven! Als geen ander weet hij in de huid van zijn personages te kruipen waardoor je hen onmiddellijk in je hart sluit. Dat de  getroebleerde zielen van Evie Cormac en Cyrus Haven elkaar vinden in een ontroerende vriendschap maakt Robotham volkomen geloofwaardig.

Het duo vormt een stevig fundament onder twee zeer verschillende thrillers. In Meisje zonder verleden zet Robotham de toon en brengt hij Evie en Haven tot leven. Dat de schrijver vader is van drie dochters is duidelijk te merken aan de manier waarop hij haar aan het woord laat. Het boek heeft het tempo en de sfeer van goede geplotte whodunnit tegen de achtergrond van Evies geheimzinnige verleden.

Meisje zonder leugens is veel donkerder van toon en draait vrijwel volledig om Evies verhaal. Het tempo ligt adembenemend hoog waardoor het bijna niet weg te leggen is. Het merendeel van Evies verleden wordt in dit boek blootgelegd en het is inderdaad zo verschrikkelijk als je als lezer al vermoedde. Robotham weet dit onverbloemd duidelijk te maken zonder in gruwelijke details te treden.

Hoewel er al veel over Evie bekend is geworden, is nog niet alles duidelijk. Hopelijk volgt Robotham met een derde deel waarin de sterke kanten van de eerste twee boeken zich verenigen. Ik kijk er naar uit.

Michael Robotham, Meisje zonder verleden € 20,99, Meisje zonder leugens € 20,99. Uitgeverij Cargo.

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: Evie Cormac, leugens, Michael Robotham, psycholoog, zelfmoord

Intrigerende trilogie van De Witte stad *****

13 juli 2020 Door Els Roes Reageer

De cirkel is rond

Met het verschijnen van De heren van de tijd is de trilogie van De Witte stad afgerond. De Spaanse Eva García Sáenz de Urturi kreeg de status van bestsellerauteur door deze intrigerende reeks thrillers. Het eerste deel De stilte van de witte stad heb ik al eerder besproken op deze site. In die recensie gaf ik aan dat ik me verheugde op de volgende twee delen: De riten van het water  en De heren van de tijd. Gelukkig ben ik niet teleurgesteld in mijn verwachtingen; beide boeken waren de moeite van het lezen meer dan waard.

In deze trilogie staat de stad Vitoria centraal, verleden en heden van deze Baskische hoofdstad in Noord-Spanje spelen een grote rol in alle drie de boeken. De geschiedenis van de oude stad blijkt telkens weer onlosmakelijk verbonden met families die al eeuwenlang in Vitoria wonen.

Ritueel

Ook de stamboom van inspecteur en profiler Unai López de Ayala is al generaties lang vergroeid met Vitoria. In De riten van het water maken we verder kennis met deze bevlogen en gevoelige politieman. Unai krijgt een grote schok te verduren als een jeugdvriendin volgens een duizenden jaren oud Keltisch ritueel wordt vermoord. De zwangere vrouw was aan haar voeten opgehangen en tot aan haar schouders ondergedompeld in een bronzen ketel vol water. Als uit onderzoek blijkt dat er al eerder een jonge vrouw op een dergelijke manier is vermoord en er ook nog een derde rituele moord is gepleegd weten Unai en zijn collega’s dat ze het op moeten nemen tegen een seriemoordenaar. Alle moorden leiden terug naar de zomer van 1992 toen Unai  met een aantal vrienden meewerkten aan een historisch project van de universiteit.

Seriemoordenaar

De riten van het water bevat meerdere verhaallijnen die naar de ontknoping leiden. Uit alles blijkt de liefde van de schrijfster voor Vitoria en de omgeving van deze stad die bijna letterlijk doordrenkt is met geschiedenis. Het boek dompelt je onder in het Keltische verleden van dit gebied zonder ook maar één moment het gevoel te hebben dat je een schriftelijke cursus geschiedenis volgt.

Het complexe leven van Unai en zijn collega’s is diep vervlochten met het onderzoek naar de seriemoordenaar. Dat geeft een bijzondere spanning aan het verhaal, want uit het eerste deel van de trilogie is wel duidelijk geworden dat Eva García Sáenz de Urturi haar personages niet spaart. Iedereen in deze boeken kan het slachtoffer worden van haar dodelijke pen. De ontknoping zet de lezer weer met beide voeten op de grond; weer eens blijkt dat slechtheid van alle tijden is en helaas niet voorbehouden aan het verleden.

Roman

In het derde deel van de trilogie neemt García Sáenz de Urturi je mee naar de middeleeuwse geschiedenis van Vitoria. Het verhaal begint met de  feestelijke presentatie van De heren van de tijd, een historische roman die zich afspeelt in het Vitoria van 1192. De bijeenkomst komt chaotisch ten einde als er een dode man wordt gevonden. Autopsie wijst uit dat hij is vergiftigd met een goedje dat al in de middeleeuwen werd gebruikt als lustopwekker. Als Unai een paar dagen later eindelijk tijd heeft om De heren van de tijd te lezen, realiseert hij zich dat de moord tijdens de boekpresentatie nagenoeg volledig overeenkomt met de gewelddadige dood van een van de romanpersonages. Meer overeenkomstige moorden volgen en het spoor leidt naar de laatste telg van een eeuwenoud geslacht. Unai heeft al zijn vaardigheden als profiler nodig om de waarheid achter de moorden te achterhalen.

Ontroerend

Het misdaadgedeelte is in De heren van de tijd het minst sterke van de trilogie, toch doet dit weinig afbreuk aan de aantrekkingskracht ervan. Wat dit derde deel zo onweerstaanbaar maakt is dat de historische roman waar alles om draait integraal deel uit maakt van deze thriller. Hoofdstukken verteld door Unai worden afgewisseld met delen van de roman. Een bijzondere vertelwijze die de aandacht van de lezer van het begin tot het ontroerende einde vasthoudt. Aan het slot van deze reeks is de cirkel rond; niet alleen in het heden, maar ook in het verleden. De trilogie van de Witte stad verdwijnt  in de boekenkast, maar over een paar jaar zal ik ‘m zeker herlezen.

Uitgeverij A.W. Bruna, beide boeken € 20,99 en 480 pagina’s

www.awbruna.nl

 

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: Baskenland, Ritueel, seriemoordenaar, Spanje, trilogie, Vitoria, Witte Stad

De stilte van de witte stad – Eva García Sáenz de Urturi ****

17 juli 2019 Door Els Roes Reageer

In Vitoria, de hoofdstad van Spaans Baskenland zetelt niet alleen de Baskische regering. De stad is ook nog eens een bolwerk van Baskische tradities, feesten en bijgeloof.

Niet dat Unai López de Ayala daar een boodschap aan heeft; de rechercheur/profiler staat met beide benen in de nuchtere werkelijkheid. Bovendien is hij nog steeds bezig zijn enorme persoonlijke verlies van twee jaar geleden te verwerken.

Alles verandert als er een dubbele moord wordt gepleegd die alle alarmbellen doet afgaan. De misdaad vertoont namelijk grote gelijkenis met een reeks moorden die twintig jaar geleden werd gepleegd. Als de recente zaak daar inderdaad deel van uitmaakt, zullen er ongetwijfeld nog meer volgen. Unai en zijn collega’s staan voor een raadsel, want destijds werd er iemand veroordeeld voor deze seriemoorden en die zit nog steeds vast. Dan worden er opnieuw twee doden gevonden en valt niet meer te ontkennen dat het verleden herleeft in Vitoria.

‘De stilte van de  witte stad’ is het eerste deel van een trilogie, maar is een volledig zelfstandig verhaal. De opstandige politieman Unai is de grootste troef van deze thriller. Hij is warm, loyaal, groot en sterk, slim en beschikt bovendien over een grote intuïtie die hij ook durft te volgen. Zijn aarzelende acceptatie van een greintje geluk neemt hem nog meer voor me in.

De plot is behoorlijk gecompliceerd en zelfs een tikje vergezocht, maar dat stoort niet vanwege de bijzondere sfeer die het boek heeft. Die wordt onder meer veroorzaakt door de ruimschoots aanwezige mythologie en bijgeloof . Voeg daarbij een fascinerende tweeling, flink wat roodharigen en een  aangename politieman met schilderachtige collega’s en je hebt gewoon een fijne, originele thriller in handen. Het vooruitzicht van nog twee delen in november en maart is dan helemaal niet verkeerd.

A.W. Bruna Uitgevers, 491 blz., € 15,-,

Bol.com

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: bijgeloof, Mythologie, Spanje, trilogie, tweeling, Unai, Vitoria

Koudvuur – Cilla en Rolf Börjlind ****

16 januari 2019 Door Els Roes Reageer

Koudvuur is het vijfde deel van de razend populaire reeks met Tom Stilton en zijn vrienden in de hoofdrol. Het succesvolle schrijvers- en scenaristenduo Cilla en Rolf Börjlind geeft zijn fantasie weer alle ruimte in deze geslaagde thriller die deels in Stockholm, deels in Thailand speelt.

Beginnende lezers van de boeken van de Börjlinds raad ik overigens aan om gewoon met het eerste deel te beginnen. De levenslijnen van de verschillende personages vormen namelijk zo’n dikke rode draad door alle titels heen dat de boeken moeilijk zelfstandig te lezen zijn.

Als een bom einde maakt aan het leven van het gezin van een officier van justitie staan commissaris Mette Olsäter en haar mensen meteen op scherp. Is de dodelijke explosie het werk van terroristen of was het een gerichte aanslag door criminelen tegen Malin Brovall, de officier van justitie? Als openbaar aanklager had ze heel wat vijanden in de onderwereld.

Het duurt niet lang of ze zijn een jonge kunstenaar op het spoor die Brovall vlak voor de explosie een dreigbericht had gestuurd. De man blijkt psychische problemen te hebben en wordt in een psychiatrische inrichting geplaatst. Rechercheur Olivia Rönning heeft haar twijfels over zijn schuld en begint voorzichtig een eigen onderzoek.

Terwijl dit alles zich afspeelt in een ijskoud, met sneeuw bedekt Stockholm bevindt Tom Stilton zich in Thailand. Hij heeft zich daar teruggetrokken in het yogacentrum van zijn halfzus om te herstellen van de gebeurtenissen in ‘Wiegelied’. Het verzoek van een kennis om een man op te sporen in Thailand maakt een einde aan zijn depressieve lethargie en brengt hem naar de donkerste kanten van de Thaise onderwereld.

Tom Stilton, Mette en haar man Mårten, Olivia en de geheimzinnige Abbas; ze spelen allemaal een belangrijke rol in iedere thriller  die  de Börjlinds schreven. Het persoonlijke leven van al deze fictieve mensen is minstens zo belangrijk als de misdaden die op hun pad komen. Dat geeft de schrijvers de mogelijkheid allerlei actuele zaken in hun werk te betrekken. In ‘Koudvuur’ spelen kwesties als ‘Me Too’, kindermisbruik en de Rohingya-vluchtelingen een zijdelingse, maar niet onbelangrijke rol. Typerend voor het werk van de Börjlinds is het toeval als belangrijke factor. Eigenlijk taboe in dit genre, maar het Zweedse duo treedt deze ongeschreven regel met voeten. Dat geeft een geheel eigen dynamiek in het verhaal; wie zich daar aan kan overgeven heeft een heerlijke thriller in handen.

Bol.com

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: Cilla en Rolf Börjlind, Koudvuur, Stockholm, Thailand

Arnaldur Indriđason – Valkuil *****

28 juni 2018 Door Els Roes Reageer

De Tweede Wereldoorlog: IJsland is officieel neutraal, maar wordt toch bezet door Britse en Amerikaanse soldaten. Ze houden zich afzijdig van binnenlandse zaken, maar willen door hun aanwezigheid voorkomen dat de Duitsers het strategisch zo belangrijke land binnenvallen.
De IJslanders proberen zo goed en kwaad als het kan hun gewone leven voort te zetten. Toch is het moeilijk te voorkomen dat er tussen hen en de geallieerden nauwe contacten ontstaan. Niet alleen hebben de IJslandse vrouwen erg veel belangstelling voor de Amerikaanse soldaten, ook spelen zich veel illegale praktijken af in de troebele subcultuur die rondom de militaire bases ontstaat.
Speciaal voor dit soort zaken is een lid van de militaire politie aangesteld. De Canadees Thorson is van IJslandse afkomst, hij werkt nauw samen met Flóvent, een politieman uit Reykjavik.
In Valkuil voert Arnaldur Indriđason, na Erfschuld en Blauwzuur, dit tweetal opnieuw ten tonele. Dit keer is de vondst van een lichaam op het strand bij Reykjavik voor hen het begin van een buitengewoon gecompliceerde zaak.
De dode man lijkt op het eerste gezicht ‘gewoon’ verdronken te zijn, een ijverige student brengt echter aan het licht dat iemand er moedwillig voor heeft gezorgd dat het slachtoffer een gruwelijke dood stierf. Welk motief dreef de dader tot deze wrede moord?
Ondertussen hebben Thorson en Flóvent ook nog hun handen vol aan een steekpartij met dodelijke afloop en de vermissing van een jonge vrouw.
Na zijn afscheid van Erlendur als vast personage leek het of de IJslandse meester moeite had zijn draai te vinden met zijn nieuwe hoofdrolspelers en het decor van de Tweede Wereldoorlog. Blauwzuur en Erfschuld waren weliswaar uitstekende thrillers, maar er ontbrak nog iets. Het leek of de historicus in Indriđason nog de boventoon voerde.
In Valkuil valt alles op zijn plaats. De historicus en de schrijver hebben elkaar helemaal gevonden in dit boek. Als een fijnschilder zet Indriđason de sfeer van Reykjavik in oorlogstijd neer. De personages komen onder zijn hand overtuigend tot leven. Dat geldt zeker voor Thorson en Flóvent aan wie ik me steeds meer ga hechten. Bij de plot heeft Indriđason zijn brille echt hervonden. Deze is intelligent en gelaagd en vanuit een diepgaand inzicht in de krochten van de menselijke geest. Bovendien is ook de spanning weer helemaal terug in Valkuil!

Bol.com

Categorie: Algemeen, Recensies Tags: Arnaldur Indriđason, IJsland, Tweede Wereldoorlog

Thriller maakt taboe bespreekbaar

11 juli 2016 Door Els Roes Reageer

Sara Blaedel schreef De verdwenen Deense uit respect voor haar ouders

Sara BlaedelDat de reeks signeersessies met Karin Slaughter en een diner met boekhandelaren de Deense Sara Blaedel niet in de koude kleren is gaan zitten blijkt wel uit haar schorre stem en de sjaal die strak om haar hals zit. Gelukkig is er de service van het chique Amsterdamse hotel dat haar een verzachtend drankje serveert.

Als de kamillethee met honing zijn werk doet, vertelt de schrijfster bevlogen over haar onverwachte carrière als thrillerschrijfster die haar tot een van de meest bekroonde auteurs van Denemarken maakte.

“Het idee dat ik schrijfster zou kunnen worden is nooit in mijn hoofd opgekomen, wel heb ik altijd van misdaadboeken gehouden. Ik heb zelfs enige tijd een kleine uitgeverij gehad die vertaalde Amerikaanse detectives uitgaf. In die tijd werkte ik ook als journaliste en voor een televisieproductiebedrijf.”

[Lees meer…]

Categorie: Algemeen Tags: Agatha Christie, Denemarken, Louise Rick, Sara Blaedel

Henning Mankell overleden

5 oktober 2015 Door Els Roes Reageer

Portret Henning Mankell
© Cato Lein

Vandaag is de Zweedse schrijver Henning Mankell overleden aan longkanker. Hij werd 67 jaar.

In mijn hoedanigheid als thrillerrecensent voor De Telegraaf heb ik Henning Mankell drie keer mogen spreken. Twee keer in Nederland waar de schrijver een beetje verveeld, onderuit gezakt in een stoel zijn verhaal deed. Praten met de pers was duidelijk niet zijn meest geliefde tijdsbesteding. De derde keer ontmoette ik hem in Göteborg, in 2010.

Aanleiding voor het interview was het verschijnen van De gekwelde man in Nederland, het laatste boek in de Wallander-reeks. Toen ik mijn blok dichtklapte en verklaarde dat ik genoeg had voor een mooi verhaal ontspande Mankell zichtbaar. Hij begon te vertellen over de keer dat hij als jonge zeeman passagierde in Amsterdam. Hij had door de stad gelopen en was een willekeurige gelegenheid binnen gelopen. Er trad een zangeres op die hem boeide door haar rauwe stem en dito teksten. Later kwam hij erachter wie hij eigenlijk had horen zingen: Janis Joplin.

In de lounge van zijn favoriete hotel zat hij met een biertje voor een enorm raam. Het was zaterdag en in de winkelstraat was veel publiek op de been. Regelmatig keken er mensen naar binnen met een blik van herkenning, want Henning Mankell was een bekende verschijning in eigen land. Waar wij hem voornamelijk kennen van zijn detectiveromans, was hij in eigen land een gezien theatermaker en regisseur en politiek activist. Ook richtte hij een theater in Maputo (Mozambique) op.

Toch zal de wereld Henning Mankell het meest herinneren door zijn thrillers. De prachtige boeken met Kurt Wallander in de hoofdrol. Met deze reeks legde hij een verbinding tussen Sjöwall en Wahlöö, Zweedse thrillerschrijvers van het eerste uur, en de moderne tijd. Maatschappijkritisch zonder te drammen, literair maar wel toegankelijk.

In De gekwelde man koos Mankell ervoor om Wallander van het toneel te laten verdwijnen vanwege Alzheimer. Met dit wrede lot van zijn protagonist dwong de schrijver zichzelf zijn grootste angst onder ogen te zien.

Die is in ieder geval geen bewaarheid geworden.

 

(Het verhaal dat ik destijds schreef is terug te vinden onder het kopje ‘Interviews’.)

Categorie: Algemeen Tags: Henning Mankell, Kurt Wallander, Zweden

Enzo

29 april 2015 Door Els Roes Reageer

Binnenkort meer …

Categorie: Algemeen

Lars Kepler over hun nieuwste thriller ****

1 december 2014 Door Els Roes 2 Reacties

Stalker: indringend en donker

“We beschrijven geweld in al zijn gruwelijkheid”

Alexander en Alexandra Ahndoril. foto: Anna-Lena Ahlströhm
Alexander en Alexandra Ahndoril.
foto: Anna-Lena Ahlströhm

Na het lezen van Lars Keplers Stalker kijkt niemand nog onbevangen naar buiten als het donker is. In deze buitengewoon spannende en mooi  geschreven thriller worden ‘s avonds jonge vrouwen door het raam heen gefilmd. Enkele minuten nadat het filmpje op internet is verschenen, slaat de stalker toe en volgt een bloedige moord. De politie staat voor een raadsel en roept de hulp in van hypnotiseur Erik Maria Bark. Tot zijn verbijstering herkent hij het patroon van een oude zaak, onmogelijk want die dader zit al jaren vast…

Alexander en Alexandra Ahndoril vormen samen Lars Kepler. Het stel maakte enige tijd geleden een tour door Nederland en deed o.a. boekhandel Westerhof in Zwolle aan.Daar hadden we een boeiend gesprek over hun werk.
Geanimeerd vertellen ze over hun tijd vóór Lars Kepler. Alexander: “We schreven in die tijd allebei literaire boeken, maar vonden dat heel eenzaam. Alles speelt zich in je hoofd af, je kunt je innerlijke belevingswereld niet delen.”
Zijn echtgenote knikt instemmend en vult aan: “We hadden al vaker geprobeerd om samen te schrijven, zoals jeugdboeken of toneelstukken, maar dat liep alleen maar op geruzie uit.We konden wel goed praten over de films waar we naar keken, elke avond wel een paar. Misdaad, actie, suspence: elk genre als er maar spanning in zat. Zo kwamen we op het idee om thrillers te gaan schrijven, maar als één auteur; anders zou het weer niet werken. Ik wist meteen welke achternaam we zouden kiezen: Kepler, naar de Duitse wetenschapper Johannes Kepler,” zegt Alexander. “Ik koos voor Lars, als eerbetoon aan Stieg Larsson,” vult zijn vrouw aan.

Omdat ze ook nog onder hun eigen naam wilden publiceren besloten de Ahndorils hun identiteit geheim te houden. Hun manuscript verstuurden ze via Hotmail, slechts één medewerker van de uitgeverij werd op de hoogte gesteld. Hypnose verscheen in de zomer en meteen was de identiteit van Lars Kepler onderwerp van speculatie. Er ontstond een ware mediahype.

Hij: “Kranten, televisiezenders en de radio; allemaal waren ze op zoek naar de schrijver achter Kepler. Een radiozender opende zelfs een hotline waarop mensen konden melden wie Kepler volgens hen in het echt was.”
Alexandra neemt het woord over van haar man: “Het was echt krankzinnig, het zal er ook wel mee te maken hebben gehad dat het komkommertijd was, maar toch… Het heeft ongeveer drie weken geduurd. Toen werd er op een avond op de deur van ons zomerhuisje geklopt. Ik had mijn nachtpon al aan dus deed Alexander de deur open. Er ging een aantal flitslichten af, een microfoon werd onder zijn neus geduwd, we schrokken ons rot.“
Haar man: “Toen konden we er niet meer om heen. Uiteindelijk hebben we er geen spijt van. We zijn helemaal niet meer aan ander werk toegekomen, Lars Kepler heeft zo’n vlucht genomen en daar genieten we enorm van. Er komt nog wel eens een tijd dat we hem met onze eigen boeken combineren, maar nu is dat nog te vroeg.”

Inmiddels is de vijfde Lars Kepler verschenen waarin de donkere toon van Slaap, hun vorige boek, wordt voortgezet. Hoeveel geweld kunnen schrijver en lezer hebben?

Alexander: “Er is een limiet, maar daar zijn we nog niet. Het geweld in onze boeken is zeker geen truc. We willen het beschrijven zoals het in al zijn gruwelijkheid is en doen daar ook onderzoek naar door met de politie van Stockholm en medische experts te praten. Het is beslist niet makkelijk om personages aan wie we ons gehecht hebben te laten sterven, maar dat is juist goed. Er moet empathie zijn, anders doen we iets verkeerd. Ondanks alle doden hebben onze boeken toch een positieve strekking, want er vindt altijd gerechtigheid plaats aan het einde.”

Op de vraag waarom ze ervoor hebben gekozen om over het relatief ongevaarlijke vergrijp van stalken te schrijven, antwoordt Alexandra: “Het lijkt onschuldig, maar slachtoffers ervaren het als zeer bedreigend. Het ellendige is dat er geen afdoende wetgeving is om het tegen te gaan, pas als er doden of gewonden vallen kan er opgetreden worden.Een stalker begint vaak klein, maar wil steeds meer en meer. Uiteindelijk is hij totaal geobsedeerd door zijn doelwit. Zelf ben ik ook gestalkt toen ik nog actrice was. Er was een man die me overal volgde, gek werd ik ervan. Op een nacht stond hij in mijn slaapkamer, terwijl ik op de derde verdieping woonde! Ik werd zo verschrikkelijk kwaad dat ik in een soort oervrouw uit het Stenen Tijdperk veranderde en hem er met één zwiep uitgooide. Daarna heb ik nog zeker een uur lang staan trillen. Ik was het min of meer vergeten, maar door het schrijven aan dit boek kwam alles weer naar boven.”

In Stalker keert Joona Linna terug uit zijn zelfgekozen afzondering. De vaste speurder van Lars Kepler is voor geen kleintje vervaard: hij is groot, sterk, blinkt uit in een gevecht van man tot man en is nagenoeg onverwoestbaar. Tot slot spreekt hij met het voor Zweden zo geruststellende Finse accent.

Was ze al enthousiast, Alexandra begint helemaal te stralen als ze het over Joona Linna heeft. “ Het stond voor ons vast dat hij anders dan andere fictieve politiemannen moest zijn. Dus niet gescheiden en aan de drank. We hadden iemand nodig achter wie je je kan verschuilen bij al dat geweld, waar je je veilig bij voelt.”
“Nee, hij is echt geen superman, maar hij ziet het wel als zijn missie om het slachtoffer nooit in de steek te laten. Inmiddels zijn we er achter dat hij nog meer geheimen heeft die nog uit moeten komen. Of hij het in zich heeft om gelukkig te worden?”
Ze kijkt haar man aan.
“Ik denk het niet, maar hij zal wel een soort vrede vinden; berusting.”

 

Categorie: Algemeen, Interviews Tags: interview, Lars Kepler, Stalker, Stockholm, thriller

Over Thrillers & Zo

Thrillers & Zo is een website vol interviews en recensies op het gebied van spannende boeken, met de nadruk op thrillers en detectives uit Scandinavië en Engeland.
Thrillers & Zo is opgezet door Els Roes.

Volg Thrillers & Zo

  • Facebook
  • LinkedIn
Blijf op de hoogte van nieuwe recensies & interviews
Loading

Recente berichten

  • Michael Robotham wint Gold Dagger voor ‘Meisje zonder verleden’
  • Intrigerende trilogie van De Witte stad *****
  • Tess Gerritsen: “Schaduw van de nacht is een moderne Gothic Novel”
  • Sharon Bolton – Op de vlucht****
  • Sharon Bolton – Kleine zwarte leugens*****

Tag Cloud

Tove Alsterdal Unai Het meisje in de trein Blinde drift Jurek Walter Linda Jansma Ritueel terrorisme Banks undercover agent Playground Achtervolging Exmoor Melanie Raabe Weerzin Gothic Novel Balkanoorlog Michael Robotham Erlendur London politie-inspecteur Blauwe maandag Dodelijk spoor Michael Robotham geest Arnaldur Indriđason Sherlock Holmes Moord Joona Linna Lazarus dreigbrieven interview Falklandeilanden leugens bovennatuurlijk Poppenspeler Sharon Bolton aanslag vermissing Gouden kooi afpersing karin slaughter Zussen Kati Hiekkapelto Bergmankronieken Rusteloos land

Recente berichten

  • Michael Robotham wint Gold Dagger voor ‘Meisje zonder verleden’ 9 november 2020
  • Intrigerende trilogie van De Witte stad ***** 13 juli 2020
  • Tess Gerritsen: “Schaduw van de nacht is een moderne Gothic Novel” 14 november 2019
  • Sharon Bolton – Op de vlucht**** 30 oktober 2019
  • Sharon Bolton – Kleine zwarte leugens***** 30 oktober 2019

Archief

Contact

Thrillers & Zo - Els Roes
E-mail: els@thrillersenzo.nl

  • Recensies
  • Interviews
  • Thrillerauteurs
  • Els Roes
  • Contact

Copyright © 2021 · Privacy · Website: © DKF · Log in