Sara Blaedel schreef De verdwenen Deense uit respect voor haar ouders
Dat de reeks signeersessies met Karin Slaughter en een diner met boekhandelaren de Deense Sara Blaedel niet in de koude kleren is gaan zitten blijkt wel uit haar schorre stem en de sjaal die strak om haar hals zit. Gelukkig is er de service van het chique Amsterdamse hotel dat haar een verzachtend drankje serveert.
Als de kamillethee met honing zijn werk doet, vertelt de schrijfster bevlogen over haar onverwachte carrière als thrillerschrijfster die haar tot een van de meest bekroonde auteurs van Denemarken maakte.
“Het idee dat ik schrijfster zou kunnen worden is nooit in mijn hoofd opgekomen, wel heb ik altijd van misdaadboeken gehouden. Ik heb zelfs enige tijd een kleine uitgeverij gehad die vertaalde Amerikaanse detectives uitgaf. In die tijd werkte ik ook als journaliste en voor een televisieproductiebedrijf.”
Afgelopen zondagmiddag was Utrecht stormachtig en nat. De intocht van Sinterklaas net voorbij, de stad vol kleine Pietjes. Een ietwat verwaaide Alexandra Ahndoril is helemaal weg van de verklede kinderen. “Wat een leuk feest, ik wilde dat wij dat ook hadden.”
Zes jaar later heeft McDermid Karin Pirie opnieuw van stal gehaald. In De vrouw die niet opgaf worden onbekende stoffelijke resten gevonden, hoog verborgen in een gebouw dat op de nominatie stond om gesloopt te worden. Vanwege de slechte staat van het lichaam is identificatie van het slachtoffer een moeizaam proces. De lezer tast minder in het duister; aan de hand van een andere verhaallijn tekent zich langzaam maar zeker af wie de onbekende overledene was. Uiteindelijk blijkt de moord zijn oorsprong te hebben in een alweer bijna vergeten strijd: de Balkanoorlog in Kroatië.