Thrillers en Zo

  • Recensies
  • Interviews
  • Thrillerauteurs
  • Els Roes
  • Contact

Gard Sveen – De doden hebben geen verhaal ****

15 juni 2015 Door Els Roes Reageer

SveenDe Tweede Wereldoorlog eindigde zeventig jaar geleden, maar nog steeds houden deze zwarte bladzijden uit onze geschiedenis de gemoederen bezig.

Gebeurtenissen uit dat verleden werpen nog steeds hun schaduw over het heden. Dat geldt helemaal voor landen die geleden hebben onder de Duitse bezetting zoals Nederland, maar ook Noorwegen. Zoals in De doden hebben geen verhaal, het imposante debuut van Gard Sveen, dat meteen overladen werd met prijzen. In deze lijvige thriller schakelt Sveen soepel heen en weer tussen nu en toen.

De vondst van de stoffelijke resten van drie personen lijkt aanvankelijk niets te maken te hebben met de moord op de oud-verzetsstrijder Carl Oscar Krogh. De hoogbejaarde man werd op gruwelijke wijze vermoord met een mes uit de Nazitijd.

Inspecteur Tommy Bergmann is de eerste die een verband ziet tussen deze twee zaken en het kost hem heel wat moeite om zijn meerderen hiervan te overtuigen. Hij bijt zich echter als een pitbull in de zaak vast en weet via archieven en gesprekken uiteindelijk de onderste steen boven te krijgen.

Tegelijkertijd vertelt Sveen het verhaal van de mooie Agnes Gerner die tijdens de bezetting van Noorwegen haar schoonheid en persoonlijkheid in dienst stelt van haar vaderland door zich te verloven met een pro-Duitse Noorse industrieel. Haar hart ligt echter bij een andere man.

Gard Sveens debuut is een complexe en gelaagde thriller die de nodige concentratie vraagt. De doden hebben geen verhaal geeft een levendig beeld van datgene waartoe de mens in staat is in tijden van nood. Oorlog en verzet halen het beste en het slechtste in de mens naar boven en Sveen brengt dat overtuigend onder woorden.

Een eervolle vermelding is er voor inspecteur Tommy Bergman. Hij is veel jonger en gezonder dan zijn andere Scandinavische collega’s, maar hij torst een minstens even zware last. Daar kan  Gard Sveen nog wel even mee uit de voeten. En – volgens de Noorse Wikipedia – schijnt dat ook de bedoeling te zijn, want De doden hebben geen verhaal  is het eerste deel van wat een serie moet worden.

Uitg. Bruna

[bol_product_links block_id=”bol_557edb8368de5_selected-products” products=”9200000036035199″ name=”boeken” sub_id=”” link_color=”313138″ subtitle_color=”444C5C” pricetype_color=”51645E” price_color=”ABBCB0″ deliverytime_color=”444C5C” background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Categorie: Recensies Tags: De doden hebben geen verhaal, Gard Sveen, Noorwegen, Tweede Wereldoorlog

Samuel Bjørk – Ik reis alleen ***

10 juni 2015 Door Els Roes Reageer

Ik reis alleen001Samuel Bjørk is niet de werkelijke naam van deze Noorse schrijver, als het aan hem had gelegen was de wereld nooit achter zijn echte identiteit gekomen. Maar toen buitenlandse uitgeverijen een gezicht bij de naam wilden zien, kon Frode Sander Øien er niet meer onderuit en gaf zijn identiteit prijs. Van musicus en matig verkochte literaire schrijver werd hij opeens bestsellerauteur.

Dit alles kom je te weten als je Bjørks echte naam googelt. Uit de kromme zinnen van het vertaalprogramma valt ook op te maken dat hij nog nooit een thriller had geschreven. Hij schreef Ik reis alleen voor een wedstrijd voor misdaadverhalen, won niet, maar eindigde wel hoog.

Om de moord op een zesjarig meisje op te lossen, wordt inspecteur Holger Munch teruggeroepen uit de provincie om zijn oude onderzoeksteam weer bij elkaar te brengen. Na intensief speurwerk begint het net zich langzaam te sluiten om de seriemoordenaar, maar of ze op tijd zijn om een laatste slachtoffer te voorkomen, wordt pas op het allerlaatste moment duidelijk…

Dat Bjørk Ik reis niet alleen aanvankelijk voor een wedstrijd schreef, verklaart het overgeconstrueerde karakter van deze thriller. Alsof de elementen ervan als een ingrediëntenlijstje onder elkaar zijn gezet. Ook bevat het verhaal nogal wat losse draadjes die Bjørk beter in het geheel had kunnen verwerken.

Dit alles neemt niet weg dat inspecteur Holger Munch en de superslimme, maar getroebleerde Mia Krüger een goed koppel vormen. Ook de overige leden van Munchs team hebben nog een behoorlijke groeipotentie. Als Bjørk er in slaagt zijn personages over het cliché van de Scandinavische thriller heen te tillen én zijn plots wat beter dicht weet te timmeren, staat ons nog veel moois te wachten!

Uitg. Luitingh-Sijthoff

[bol_product_links block_id=”bol_5578204f0b754_selected-products” products=”9200000036035073″ name=”boeken” sub_id=”” link_color=”313138″ subtitle_color=”444C5C” pricetype_color=”51645E” price_color=”ABBCB0″ deliverytime_color=”444C5C” background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Categorie: Recensies Tags: Ik reis niet alleen, Noorwegen, Samuel Bjørk, seriemoordenaar

Linda Jansma – Verbroken ***

5 juni 2015 Door Els Roes Reageer

JansmaOp het eerste gezicht lijkt Mara de Wolff een doorsnee computernerd, weliswaar vrouwelijk, maar toch. Een beetje wereldvreemd, chronisch lege koelkast en een dito vriendenkring. Maar dit is slechts één kant van deze ‘ethische hacker’; ze heeft van het leven namelijk ook de nodige ballast meegekregen.

De klus om het netwerk van een groot mediabedrijf door te lichten op veiligheidsrisico’s is wel groter dan ze gewend is, maar verder niet wereldschokkend. Totdat ze op een onregelmatigheid stuit die ze niet kan verklaren. Mara neemt contact op met haar opdrachtgever, maar die blijkt onbereikbaar.

Vanaf dat moment volgen de vreemde gebeurtenissen elkaar op, een inbraak, een poging tot inbraak, een geheimzinnig persoon aan de overkant van haar huis en ten slotte een gewapende insluiper. Dit laatste lijdt tot een gewelddadige confrontatie met noodlottige afloop.

Dan wordt Mara ingehaald door haar eigen verleden en raakt ze noodgedwongen betrokken in een situatie g die grote gevolgen kan hebben voor haar eigen veiligheid, maar ook die van een groot gedeelte van Nederland.

Deze Jansma wijkt wat af van de andere. Zo is er de achtergrond van Mara die  lichtelijk geforceerd overkomt en wel erg versluierd door het verhaal wordt geweven. En hoe leuk het ook is om een vrouwelijke nerd als hoofdpersoon te kiezen, al die handelingen aan de computer halen behoorlijk de vaart uit het verhaal.

Mooi zijn wel de sterke tegenstandster van Mara, waarin het cliché van de vrouwelijke geweldloosheid overtuigend doorbroken wordt, het niet zoetsappige einde en natuurlijk buurman Egbert, de puur Amsterdamse held op sokken!

Uitg. De Crime Compagnie

[bol_product_links block_id=”bol_5571aa00ac79c_selected-products” products=”9200000038513432″ name=”boeken” sub_id=”” link_color=”313138″ subtitle_color=”444C5C” pricetype_color=”51645E” price_color=”ABBCB0″ deliverytime_color=”444C5C” background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Categorie: Recensies Tags: aanslag, ethic hacker, Linda Jansma, terrorisme, Verbroken

James Carol – De poppenspeler ***

3 juni 2015 Door Els Roes Reageer

poppenspelerDie kenden we nog niet: een seriemoordenaar die zijn slachtoffers aan het einde van hun lange lijdensweg een lobotomie geeft in plaats van een genadeschot.

Vier jonge vrouwen werden op deze wijze van hun persoonlijkheid beroofd. Reden voor inspecteur Mark Hatcher van Scotland Yard om de freelance profiler Jefferson Winter in te schakelen. Deze voormalige FBI agent is de zoon van een ter dood gebrachte psychopathische seriemoordenaar. Met zo’n achtergrond moet je heel wat in je mars hebben en dat heeft Winter dan ook: een torenhoog IQ, een sterke intuïtie en heel veel ervaring.

Dit alles en meer heeft Winter zeker nodig voor deze zaak. Het duurt niet lang of hij heeft vastgesteld welk type vrouw de voorkeur heeft van de moordenaar. Het blijkt dat hij alweer een nieuw slachtoffer in zijn klauwen heeft, Winter en Hatcher zetten alles op alles om de vrouw te redden voordat de moordenaar haar frontale hersenkwabben scheidt van de rest van haar hersenen en er slechts een zielloos, maar levend, omhulsel overblijft.

Hoe bloedstollend dit alles ook klinkt, het verhaal kruipt bij vlagen minder onder de huid dan je zou verwachten. De martelgang van het vijfde slachtoffer is indringend genoeg. De gedeeltes waarin Winter echter de boventoon voert, hebben een zekere afstandelijkheid; alsof de schrijver nog zoekt naar de juiste toon voor dit personage.

Dat is ook niet zo verbazingwekkend, want uit alles blijkt dat James Carol van plan is meerdere boeken rondom Jefferson Winter te schrijven. Waarom zou de auteur hem anders een nomadenbestaan als profiler hebben gegeven? Niet gebonden aan huis en haard kan hij de wereld rondreizen om de meest intrigerende zaken rondom seriemoordenaars op te lossen. Als Winter in volgende verhalen voorbij het stereotype kan groeien, is dat helemaal geen slecht vooruitzicht.

Uitg. de Fontein.

[bol_product_links block_id=”bol_556f6799b3b47_selected-products” products=”9200000036135094″ name=”boeken” sub_id=”” link_color=”313138″ subtitle_color=”444C5C” pricetype_color=”51645E” price_color=”ABBCB0″ deliverytime_color=”444C5C” background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Categorie: Recensies Tags: James Carol, Poppenspeler, profiler, seriemoordenaar

Paula Hawkins – Het meisje in de trein ****

2 juni 2015 Door Els Roes 2 Reacties

HET MEISJE IN DE TREINReizen met de trein heeft altijd al tot de verbeelding gesproken bij schrijvers van spannende verhalen. Klassiek is natuurlijk de scène in Agatha Christies De trein van 16.50 waarin Mrs McGillicuddy in een naastrijdende trein een moord zag. Niemand geloofde haar verhaal, behalve Miss Marple die wist dat haar nuchtere vriendin zoiets eenvoudigweg niet had kúnnen verzinnen.

Of het gegeven dat je in de betrekkelijke anonimiteit van de trein je ziel en zaligheid bloot kunt leggen aan iemand die je toch nooit meer ziet, met alle gevolgen van dien. Zoals dat gebeurt in Strangers on a train van Patricia Highsmith, bekender van de verfilming door Alfred Hitchcock.

En dan is er nu Rachel Watson die elke dag de trein neemt naar haar werk. Telkens weer staat ze stil bij een rood sein en maakt ze heel even deel uit van het gelukkige leven van een jong stel. Een leven dat tot voor kort erg op dat van haar leek.

Geleidelijk aan maken we kennis met deze doodongelukkige jonge vrouw wier perfecte bestaan ophield toen ze uit verdriet om haar onvruchtbaarheid steeds meer begon te drinken. Uiteindelijk raakt ze alles wat haar dierbaar is kwijt. Het enige wat haar nog rest is mijmeren over haar oude leventje als ze in de trein zit.

En zelfs dat verandert als de vrouw van het echtpaar dat ze altijd zo benijdde spoorloos verdwijnt. Iedereen staat voor een raadsel, maar Rachel weet dat ze iets gezien heeft dat met de vermissing te maken kan hebben. Maar of ze wordt geloofd?

Wat Het meisje in de trein sterk maakt is Rachel. Zelden zo’n irritant personage meegemaakt; een verademing in de thrillerwereld. Ze zwelgt in zelfmedelijden, ziet alleen maar wat ze niet heeft en is blind voor degenen die wel voor haar klaar staan. Dat ze op onderzoek uitgaat, is aanvankelijk uit eigenbelang, later niet meer. Dan groeit ze ook als mens. De kleurrijke, beeldende schrijfstijl van Paula Hawkins geeft het boek een bijna visuele diepte. Geen wonder dat de filmrechten zo snel verkocht werden.

Paula Hawkins vertelt haar verhaal via verschillende personages en in wisselende tijden. Hoewel dat vaak een prima werkwijze is om een intrige op te bouwen, is het hier wat teveel van het goede. Het boek heeft daardoor soms iets fragmentarisch. Dat biedt de schrijfster natuurlijk wel mogelijkheden om de lezer op het verkeerde been te zetten, wat ze ook vol overgave doet. Toch komt de – weliswaar spannende – ontknoping voor een aandachtige lezer niet helemaal als een donderslag bij heldere hemel.

Nu maar hopen dat de schrijfster na haar zo spectaculair ontvangen debuut geen writers block krijgt, want Het meisje in de trein maakt erg benieuwd naar wat deze vrouw nog meer voor ons in petto heeft.

Uitg. Bruna

[bol_product_links block_id=”bol_556d9ae6e63c1_selected-products” products=”9200000040419290″ name=”boeken” sub_id=”” link_color=”313138″ subtitle_color=”444C5C” pricetype_color=”51645E” price_color=”ABBCB0″ deliverytime_color=”444C5C” background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Categorie: Recensies Tags: drank, Het meisje in de trein, Paula Hawkins, Rachel, vermissing

  • « Vorige
  • 1
  • …
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • …
  • 14
  • Volgende »

Over Thrillers & Zo

Thrillers & Zo is een website vol interviews en recensies op het gebied van spannende boeken, met de nadruk op thrillers en detectives uit Scandinavië en Engeland.
Thrillers & Zo is opgezet door Els Roes.

Volg Thrillers & Zo

  • Facebook
  • LinkedIn
Blijf op de hoogte van nieuwe recensies & interviews
Loading

Recente berichten

  • Sekte manipuleert tot moord
  • Antwoorden uit het verleden
  • Interview met Clare Macintosh op Hebban.nl
  • Het spannende leven van Ruth Galloway
  • De archeologische thrillers van Elly Griffiths

Tag Cloud

Joona Linna roadtrip Lars Kepler Lisbet Salander Sharon Bolton Wexford Moordput mysterie Ritueel Rusteloos land Exmoor Yorkshire Marc Raabe The Pelican Brief Schaduw van de nacht terrorisme Clare Macintosh Louise Rick Gard Sveen vermissing Bergmankronieken John Grisham interview moord of mededogen London aanslag profiler Kim Moelands Falklandeilanden Alex Michaelides Michael Robotham Cultus De doden hebben geen verhaal Fred Vargas Parijs Commissaris Adamsberg Hetty kleinloog Melanie Raabe Witte Stad Het laatste feest Texas Sleutel 17 undercover agent Roslund & Hellström Rolf Börjlind Spinnenbeet Björlind

Recente berichten

  • Sekte manipuleert tot moord 17 november 2022
  • Antwoorden uit het verleden 17 november 2022
  • Interview met Clare Macintosh op Hebban.nl 29 september 2022
  • Het spannende leven van Ruth Galloway 17 augustus 2022
  • De archeologische thrillers van Elly Griffiths 17 augustus 2022

Archieven

Contact

Thrillers & Zo - Els Roes
E-mail: els@thrillersenzo.nl

  • Recensies
  • Interviews
  • Thrillerauteurs
  • Els Roes
  • Contact

Copyright © 2025 · Privacy · Website: © DKF · Log in