De dood uitgedaagd in Playground
Afgelopen zondagmiddag was Utrecht stormachtig en nat. De intocht van Sinterklaas net voorbij, de stad vol kleine Pietjes. Een ietwat verwaaide Alexandra Ahndoril is helemaal weg van de verklede kinderen. “Wat een leuk feest, ik wilde dat wij dat ook hadden.”
Even later zitten we met zijn drieën in een goed gevulde boekhandel Broese om te praten over Playground Lars Keplers nieuwste boek
Wie het al gelezen heeft, zal het er mee eens zijn dat het een van de vreemdste thrillers ooit geschreven is. De Joona Linna-boeken zijn met beide benen op de grond geschreven, maar Playground speelt in het mystieke stadium voor de dood. Ondanks dit vreemde decor is het een buitengewoon spannend verhaal dat je meezuigt in een fantasievolle vertelling die je meteen uit wilt lezen.
Jasmin Pascal-Anderson raakt als militair tijdens een Navo-missie in Kossovo zwaargewond, zozeer dat haar hart enige seconden stil heeft gestaan. In die korte tijd betreedt ze een andere wereld, waar ze moet verblijven tot ze weer terug kan naar de levenden. Als de jonge vrouw bijkomt, kan ze niet geloven dat de geheimzinnige Chinese haven niet echt was.
Jaren later raakt Jasmin met haar zoontje en haar moeder in een ernstig verkeersongeval terecht. Haar moeder komt om, maar Jasmin en Dante raken zwaargewond. Als Dante een zware operatie waarbij zijn hart wordt stilgezet moet ondergaan, besluit Jasmin met hem mee te reizen naar het voorstadium van de dood. Daar heeft ze al haar ervaring als strijder nodig om Dante door de gevaarlijke onderwereld te loodsen. Een bijzondere thriller waarin Lars Kepler alle geschreven en ongeschreven regels aan zijn laars lapt.
Wat was voor Alexander en Alexandra Ahndoril de reden om zo’n ander boek te schrijven?
Hij: “Het is een stand alone, maar we sluiten niet uit dat we nog eens met Jasmin terugkomen. De trigger was voor ons een ervaring die mijn vader ruim tien jaar geleden had. Tijdens een bypassoperatie kreeg hij een soort bijna dood ervaring van een donkere zee en een haven vol met oorlogsschepen. Volgens hem een gevaarlijke, gewelddadige plek. Toen hij na de operatie weer bijkwam, heeft het hem zeker een maand gekost om te accepteren dat het niet echt was wat hij had gezien.”
“Twee jaar geleden is mijn vader echt gestorven, toen ik bij hem zat en zijn hand vasthield, dacht ik na over zijn ervaring destijds en kon die niet van mij afzetten. Toen is het idee ontstaan voor dit boek”
Alexandra: We hadden direct inspiratie, normaal duurt het wel een maand of drie voor we kunnen gaan schrijven, nu ging dat veel sneller. We hebben heel veel research gedaan; naar bijna dood ervaringen, de visie op het hiernamaals in andere culturen, in verdwenen beschavingen. En in plaats van forensische details hebben we ons nu verdiept in allerlei medische zaken.”
Haar echtgenoot legt uit: “Het is een thriller over de liefde van een ouder voor haar kind, hoe ver ga je met het uitdagen van de dood om je kind te redden? Het is ook een thriller vol actie, maar wel op de vreemdste plek die je je maar kunt voorstellen.”
Waarom is de haven waar Jasmin terechtkomt na haar hartstilstand Chinees?
Alexandra: “Daar hebben we voor gekozen, omdat China een van de oudste culturen ter wereld is waar bovendien voorouderverering een grote rol speelt. Dat sprak ons aan; je voorvaderen zijn er niet meer, maar je kunt nog wel een beroep op hen doen. De haven lijkt overigens niet op China, het is juist andersom. China is gevormd naar de haven van het hiernamaals, meegenomen in de herinneringen van degenen die terugkwamen.”
Hoe denken Alexander en Alexandra zelf over het leven na de dood?
Ze kijken elkaar aan en dan neemt Alexandra het woord: “ We zijn natuurlijk wel bang voor het verlies, maar verder denken we daar eigenlijk nooit over na. Het gaat over het hier en nu, we genieten van ons leven, van het schrijven. Over de dood denken we niet na.”
Alexander knikt; hij denkt er net zo over.
Wat een rijkdom!
Geef een reactie