David Lagercrantz die in opdracht van de erven Larsson het vierde deel van de Millennium-reeks schreef, had twee weken voor de verschijning van Wat ons niet zal doden al zoveel interviews gedaan dat hij zich net zo belaagd door de pers voelde  als  Julia Roberts in Notting Hill.

Dit vertelde hij eind augustus aan de Britse krant The Guardian. Heel anders zal dat nu niet zijn, want de Zweed zit nog steeds tot over zijn oren in de promotieactiviteiten. Gisteren was hij in Nederland en werd geïnterviewd door Umberto Tan in RTL Late Night. Daar toonde hij zich buitengewoon opgelucht over de positieve ontvangst van Wat ons niet zal doden.

In hetzelfde interview aan The Guardian onthulde Lagercrantz dat hij aanvankelijk de denkfout maakte dat hij zozeer in de huid van Stieg Larrson wilde kruipen dat hij  zelfs diens ritme aan ging houden door voornamelijk ’s nachts te werken. Maar daar kwam hij snel op terug en ging aan de slag op de tijden die hij prettig vond.

Dat schrijven ging overigens met de nodige veiligheidsmaatregelen gepaard. Lagercrantz werkte op een vrijstaande computer en alle communicatie over Millennium 4 vond plaats op de ouderwetse manier: op papier. Alles om te voorkomen dat een boek over een van de beste hackers ter wereld gehackt zou worden!

Het is alweer een tijd geleden dat Mikael Blomkvist, journalist bij het maatschappijkritische tijdschrift Millennium, contact heeft gehad met hacker Lisbet Salander. Hij heeft zelf echter genoeg zorgen aan zijn hoofd; het gaat niet goed met Millennium en hij is bang dat het blad te grabbel gegooid zal worden aan het grote geld. Als een bekende wetenschapper contact met hem opneemt omdat hij Blomkwist wat te vertellen heeft, ruikt deze een scoop die Millennium wel eens zou kunnen redden. Vlak voor Blomkwists ontmoeting met de geleerde wordt deze voor de ogen van diens zoon August vermoord.

Verschillende partijen hebben er belang bij dat het kind niets loslaat. In eerste instantie lijkt dat gevaar niet aanwezig, de jongen is zwaar autistisch en praat niet.

Het kind is echter een ‘savant’; een autist begiftigd met een uitzonderlijk talent. Hij kan fotografisch precieze tekeningen maken, waardoor de kans bestaat dat de moordenaar van zijn vader geïdentificeerd wordt. Vanaf het moment dat dat bekend wordt, is de jacht op August geopend. Voor de verantwoordelijk instanties is het onmogelijk om de jongen te beveiligen, dat blijkt wel als hij ternauwernood aan een aanslag ontsnapt. Gelukkig grijpt Lisbet Salander net op tijd in en neemt August op geheel eigen wijze onder haar hoede.

Het vierde Millennium deel komt moeizaam op gang; er worden veel personages geïntroduceerd en uitvoerige technische uiteenzettingen halen de vaart uit het verhaal. Maar met de moord op de wetenschapper begint het balletje te rollen en ontvouwt de plot zich in al zijn finesses. David Lagercrantz weet de verschillende verhaallijnen mooi met elkaar te verweven.

De grote kracht van Wat ons niet zal doden is echter de terugkeer van Lisbet Salander. Deze briljante vrouw met haar caleidoscopische persoonlijkheid heeft nog veel onontdekte facetten. Die rijkdom aan mogelijkheden wordt door Lagercrantz slim benut. De introductie van een nieuwe – op klassieke leest geschoeide – vijand roept verwachtingen op voor een vijfde deel.

Uitg. Signatuur